411
De prins moei zich toen in een zeer benardon toestand hebben be
vonden, en gewis onzeker geweest zijn wat aan te vangen, zonder
tot een besluit te kunnen komen, aan wien hij zich zoude onderwerpen
want hij was van alle kanten ingesloten en behield slechts eene ge
ringe macht, waarmede hij, nog eenige nederlagen ondergaande, naar
Do/io, het verblijf van armoede en ellende, moest vluchten. Des
niettegenstaande was hij zoo vermetel, zijn verzoek om een derde
van Java te hernieuwendoch weder eenige keeren deerlijk geslagen
zijnde, terwijl velen der zijnen zich onderwierpen, scheen het, dat
Mangkoe Negoro den moed een weinig liet zakken; want hij deed
weder eenige stappen van toenadering tot den Sulthan, die hem kor-
telijk antwoordde, dat hij zich zonder noodelooze briefwisseling maar
spoedig had te onderwerpen en hij dan gelijk een zoon zoude worden
ontvangen, doch anders met kracht zoude worden beoorloogd. Hoeveel
Mangkoe Negoro zich hierom bekreunde, blijkt uit de nieuwe vijan
delijkheden, die hij weder begon, doch welke ten zijnen nadeele af
liepen. Hij trok weder met alle haast door verscheidene districten,
verloor veel volk, doch matte tevens onze troepen afhij rukte van
Goeboek over Selo naar Awi en toen weder langs de Solosche rivier
naar het Warongschevan daar over Koeivoe en Paclanganweder
in de bosschen van Blora, en zoo trok hij onophoudelijk van de
eene plaats naar de andere, telkens veel volk verliezende en dikwerf
verslagen wordende. Nogmaals begaf hij zich naar Goeboek en ver
brandde die desa, doch door onze troepen over Grogol en Goentoer tot
Tigowono opgejaagd wordende, stootte hij aldaar op de macht des
Sulthans, die hem aantastte en verdreef naar Soengimaniknabij het
bosch van Demak liggende, waar hij verscheidene manschappen, paar
den en wapenen achterliet; alleen het vallen van den avond belette
de onzen, hem verder te vervolgenanders ware er veel hoop geweest,
hem eindelijk gevangen te nemen. De Sulthan was zeer vertoornd
op Mangkoe Negoro en besloot, niettegenstaande zijn volk en zijne
paarden ten uiterste afgemat waren, het koste wat het wilde, alle
krachten in te spannen om hem te vervolgen, dat dan ook in ver-
eeniging met onze troepen werd gedaan. De Sulthan liet zijn voet
volk en zijne bagage achter en rende met achterlating van ieder, die niet
meer konde volgen, Mangkoe Negoro na tot den anderen dag om 9
