453
Zijn deze beschouwingen, hoe verleidelijk ook gesteld, juist te
noemen? Is eene radicale verbetering der positie van de officieren van
Gezondheid en militaire apothekers in de eerste plaats mogelijk door
afschaffing der militaire rangen Volstrekt niet. Die verbetering is zeer
goed mogelijk met behoud van die rangen. Hijdie zulks niet
durft te provoceeren, weet zich niet boven de vooroordeelen van
ouderen van dagen te stellen. Maar wat meer isde militaire rangen
kunnen voor den officier van Gezondheid en den militairen apotheker,
evenmin als voor den militairen paardenarts gemist worden. Voor
den militairen geneeskundige is de militaire rang onontbeerlijk, wan
neer hem, zooals in het Indische leger geschiedt en vroeger en nog
tegenwoordig door hem zeiven geëischt werd en wordt, het bevel
wordt opgedragen over de militaire ziekeninrichtingen in het garni
zoen en te velde en over het aan die inrichtingen verbonden en daar
in verpleegd wordende personeelwanneer niet naastmaar onder
dat bevel staat het beheer der Militaire administratie. Om zulk een
bevel naar eisch te kunnen voeren, moet de geneesheer disciplinair
gezag uitoefenen, zelfs over niet-geneeskundig personeel van het leger
en dat gezag kan hem niet worden toegekendwanneer hij" geen
militairen rang bekleedt. Men zoude zoodoende weder onder het
onmogelijk gezag der Militaire administratie komen en, de schoone
woorden van Chenu in zijn „De la mortalité dans l'armee et des
moyens d'économiser la vie humaine" vergetende, weder weggeven
wat mendank zij het initiatief van den Generaal Kroesensedert
1871 met zoo veel moeite gewonnen heeft! Dat de officier van Ge
zondheid een militairen rang moet bekleeden, is zeker nooit duide
lijker aan den dag gekomen dan in het Pruisische leger gedurende
den oorlog van 1866. Toen bezat de Geneeskundige dienst in dat
leger nog geen militair karakter, evenmin als de Intendance. De
arts was er nog niet bekleed met eene hoedanigheid, die verzet
tegen zijne voorschriften en bevelen strafbaar maakte volgens de
militaire wet. Het gevolg daarvan was, dat veelvuldige moeilijkheden,
beleedigingen der artsen van de zijde der verpleegden en van den
kant van het bij het transportwezen ingedeelde militair personeel en
verzet in het opvolgen van gegeven bevelen voorkwamen. De mili
taire tucht in de hospitalen en ambulances, de orde en regelmaat
