527
Hetzelfde geldt evenzeer van liet duel, als alleen lichamelijk leed of
letsel daarvan het gevolg is.
Al waren dus de bezwaren tegen het maken van het duel tot een
delictum sui generis juist, dan nog zou men nimmer de zaak kunnen laten
gelijk zij thans is; en zelfs al zou men de moeilijkheden, door het Fransche
Hof van Cassatie aangeduid, het bestaan van coïncidentie van opzet en
coïncidentie van noodweer kunnen overwinnen, dan nog zou deze bedenking
overblijven, dat men alleen de straffen op misdrijven tegen het leven en
mishandeling gesteld, op het duel zou kunnen toepassenmaar de straffen
zijn ongeëvenredigd aan het feit. Duellisten kuunen niet met moordenaars en
hen, die mishandeling plegen, worden gelijk gesteld. Het duel blijft niettemin
in elk geval een strafbaar feit en kan dus nooit het karakter hebben
van waardigheid of fatsoenlijkheid. Juist de strafbaarheid als zelfstandig
misdrijf zal de vervolging echter mogelijk en zekerder maken dan
thans, nu menigmalen wegens de gedwongen toepassing van de bepa
lingen, moord en mishandeling betreffende, met het duel de hand is gelicht.
Het beroep op de militaire practijk kan zeker geen argument zijn voor
de bestendiging van den bestaanden toestand. Te eerder, wanneer het duel als
delictum sui generis is strafbaar gesteld, kan tegen moedwillige overtreding
van eene uitdrukkelijke bepaling der strafwet van wege de militaire
autoriteit worden gewaakt.
Een lid der Commissie van rapporteurs uit de Tweede Kamer was ten
aanzien van het duel het door den Raad van State uitgebracht advies
toegedaan, namelijk om het tweegevecht alleen dan te straffen, indien
het duel heeft plaats gehad. De rechtsgrond der niet strafbaarheid van
de uitdaging met niet gevolgd duel is de algemeene niet strafbaarheid van
een voorstel tot misdrijf, waaraan geen gevolg is gegeven. Anders zou
a fortiori ook een voorstel tot diefstal strafbaar moeten zijn. Daartegen
werd opgemerkt, dat, juist omdat het duel een eigenaardig, niet met
moord te verwisselen misdrijf is, de eigenaardigheid van dit feit niet moet
uit het oog worden verloren, en dat men dus, als men eigen richting te keer
wil gaan, ook dengene straffen moet, die een ander, door maatschappelijke
vooroordeelen gebonden, zedelijk dwingt, het middel van eigen richting aan
te grijpen.
Nog twee andere opmerkingen verdienen vermelding. De zware straf
baarheid van het tweegevecht, werd gezegd, in verband met de stelling
der Regeering, dat de eer meer is dan het leven, brengt noodwendig
B. v. door de instelling der eereqerichten.
