VARIA.
Etensverivarmer voor militaire hospitalen.
(Met cene plaat).
Indien er inrichtingen zijn, waarop Ned.-lndië trotsch mag wezen,
dan behooren daartoe zeker in de eerste plaats de militaire hospitalen,
zoo wel wat de behandeling, verzorging en voeding der lijders betreft,
als wat aangaat de inrichting der gebouwen, de orde en de zindelijkheid,
die overal heerschen. En toch nog zijn de geneesheeren er steeds op
uit om nog meerdere verbeteringen uit te lokken en deze de volmaakt
heid te doen naderen. Meermalen hoorde ik door zeeofficieren van
vreemde natiën, mannen, die wellicht reeds meermalen de wereld rond
hadden gereisd, de voortreffelijkheid van onze militaire hospitaion roemen
en de behandeling stellen verre boven hetgeen zij in andere landen ge
zien hadden.
Een, zoo het schijnt onoverkomelijk, gebrek, dat althans tot heden nog
niet verbeterd is kunnen worden, is het etensuur des namiddags ten
G uur; vooral voor lijders der le klasse, die in den regel minstens één
uur later gewoon zijn, te eten.
De dienstregeling in het hospitaal brengt mede, dat dit etensuur niet
later gesteld kan worden; de bereiding en uitdeeling der spijzen in de
keukens zou bij lamplicht moeten geschieden; het rondbrengen in het
donkerde bediening, het opnemen en schoonmaken eveneens bij avond
zoodat het onder zulke omstandigheden geen betoog behoeft, dat vergis
singen mogelijk, controle moeilijk en een behoorlijk overzicht onmoge
lijk is.
Voor den zieke is het etensuur in do hospitalen even onaangenaam, want:
1° is het in den regel zijn gewoon etensuur niet;
2° is het tijdsverloop tusschon half één, het uur der rijsttafel, en
zessen wel wat kort om den eetlust, die dikwerf toch al niet groot is,
wederom opgewekt te hebben
