229
aanbiedt om dat gezag met allen luister en praal te doen optreden,
bepalingen moesten worden ontworpen om dat gemis zoo veel mo
gelijk te doen vergoeden, zonder in dwaasheden te vervallen, welke
het leger konden kwetsen.
Vooreerst werd de jjrese'awce-quaestie van civiele en militaire autori
teiten geregeld. Deze regeling dateert reeds van den tijd van den Gou
verneur-Generaal Daendels. Een reglement voor de préséance moet er
bestaan (men denke slechts aan de maaltijden bij den Gouverneur-Ge
neraal en de volgorde, waarin de genoodigden daaraan zitten)doch
wij hebben het nooit in druk gezien. Daendels dacht de quaestie
hetgemakkelijkst op te lossen door civiele ambten aan militaire rangen
te assimileeren. Die assimilatie bestaat nog heden voor sommige be
trekkingen; een resident wordt met een kolonel, een assistent-resident,
soms ook een auditeur-militair, met een majoor gelijkgesteld; den
veldprediker niet te vergeten. Voor zooverre wij weten, heeft de
préseanceregeling slechts in vroegere jaren aan sommige hooge mi
litaire autoriteiten twee legerhoofden aanstoot gegeven, toen zij
bij die maaltijden beneden het jongste lid van den Raad van Indië
zaten; doch aan hunne billijke grieven is sedert tegemoet gekomen.
De assimilatie aan militaire rangen van civiele ambten maakte ook
het geven van militaire eerbewijzen aan civiele ambtenaren noodig.
Het omgekeerde had echter nooit plaats, of het was een gevolg van
zuivere beleefdheid of bijzondere welwillendheid, tenzij men daaronder
wil rekenen de officieele plichtplegingen, in acht te nemen bij het
reizen van hooge, inspecteerende, ook militaire landsdienaren.
Een reglement op de militaire eerbewijzen werd gearresteerd bij de
Gouvernements-besluiten van 28 Mei 1842, N° 20 en 19 October 1843,
N° 21. Onder eerbewijzen werd daarbij begrepen de ceremoniën, in
acht te nemen bij ontmoetingen met en feesten bij de vorsten op Java
en de buitenbezittingen. Voor het ceremonieel aan de hoven te Soe-
rakarta en Djokdjakarta gelden evenwel andere bepalingen, die wij
Bij missive van den Algemeenen Secretaris dd. 20 October 1851, N° 2935, (zie
A. O. N° 9) werd bepaald, dat de Majoors, in tegenwoordigheid van den Resident,
den voorrang hebben boven de Assistent-Residentenook dan wanneer deze in hunne
afdeeling zijn; doch dat dit niet het geval behoort te wezen, wanneer de lq-atsten als
plaatselijke vertegenwoordiger van het Gouvernement optreden.
