proeven, die in 1877 en 1878 bij de Zwitsersche Artillerie met een gelijk-
soortigen vuurmond en schokbuizen, model Krupp werden genomen.
Op een terrein, ongunstig voor het gebruik van schokbuizen, schoot men
een zeker aantal granaten, van deze buizen voorzien, op eene schijf op 1400
M. afstand, en een zelfde aantal granaten, maar van tijdbuizen voorzien,
op eene tweede schijf op gelijken afstand van den vuurmond. Yoor het
gemiddeld aantal treffers per schot verkreeg men toen respectievelijk de
getallen 11 en 13, zoodat de granaten met tijdbuizen blijkbaar in het voor
deel waren.
Op een tweede terrein, maar nu gunstiger voor het gebruik van schok
buizen, werden op dezelfde wijze op twee dergelijke schijven geschoten,
en waren die getallen 34 en 21. De overwinning bleef dus aan den
kant der schokbuizen.
De onderstelling, dat de terreinen, waar in dè toekomst wellicht met deze
projectielen in het werkdadige zal gevuurd worden, meerendeels gunstig
zullen zijn voor het gebruik van schokbuizen, deed de Zwitsersche com
missie besluiten, de schokbuizen aan te nemen; du moinspour le moment
leest men in het tijdschrift, waaruit ik deze mededeelingen putte. Boven
eiken twijfel schijnt men zicli dus niet te hebben weten te verheffen.
Nu geloof ik aan de juistheid geen geweld te doen, wanneer ik beweer,
dat onze Indische terreinen, de plaatsen waar onze bergartiljerie tegen
den Inlandschen vijand heeft te ageeren, bijna altijd voor het gebruik van
schokbuizen ongunstig zijn, en daar ik bovendien ook meer hecht aan
het goed verzekerd zijn van het springen van den granaat dan aan een
groot aantal treffers, zoo moet ik als mijne overtuiging uitspreken, dat
ik voor onze nieuwe granaten boven eene schokbuis aan eene tijdbuis (bijv.
die, bij de granaatkartets in gebruik, en waarschijnlijk wel zeer goed zal
werken) de voorkeur geef.
Alle moeilijkheden om ook weder eene nieuwe schokbuis voor het
worpvuur, die aan alle eischen moet voldoen, te ontwerpen, zijn dan uit
den weg geruimdterwijl de uitrusting, door het invoeren van ééne buis
voor alle springprojectielen zeer vereenvoudigd zal worden. Ik geloof
trouwens, dat het medevoeren van twee soorten van schokbuizen bij den
granaat, één voor het schieten en één voor het werpen, wel op zeer vele
bezwaren zal stuiten.
Het bergaffuit wordt zijn groot gewicht, 164 KG., door den heer Boe
fje als een bedenkelijk nadeel toegerekend. Het bedraagt 16 KG. meer dan
het gewicht van het Zwitsersche affuit, 25 KG. meer dan dat van ons
tegenwoordige bergaffuit. De Heer Boefje zegt verder, „dat dit verschil
