het talent van den Heer Kappeijnemaar wie zijne wapenen om den
Minister van Oorlog Enderlein aan te vallen, van naderbij onderzoekt,
denkt daarbij aan de zoo ware woorden van Prof. G. B. Spruijt,
i.11 zijn opstel: Persoonlijke dienstplicht in „De Gids" van Februari
1881, dat we ons verheugen in het bezit eener Grondwet en onze
kiezers het verstandig achten, voornamelijk juristen tot volksver
tegenwoordiger te kiezenzoodat wanneer de drie volgende ingre
diënten samen komen: een juridisch hoofd, de Neder landsche Grondwet
en eene voorgestelde heilzame hervorming, daaruit volgens eene vaste
natuurwet oustaat een (jrondipettig beziccmr. Zoo ging het ook hier!
De nota van de Ministers van Oorlog, Justitie en Binnenlandsche
zaken, dd. 24 Augustus 1876, ter beantwoording van de motie
van den Heer Van Houten luidde textuecl:
„In de zitting' van 13 Juni j. 1. besloot de Tweede Kamer der Staten-
Generaal zich te vereenigen met de door den heer Mr. van Houten voor
gestelde motie, luidende:
„De Kamer noodigt de Regering uit om haar nader schriftelijk in te
lichten ten aanzien van het verband der instructie van 18 November
1875; N° 9, met het Keizerlijk decreet van 24 December 1811 en de
wet van 1.0 .Juli 1791''.
„Aan deze uitnoodiging- willen de onderg'eteekenden gaarne voldoen.
Bij het derde additionnele artikel der Grondwet is bepaald, dat alle op
het «ogenblik der afkondiging van de veranderingen in de Grondwet
verbindende wetten, reglementen en besluiten gehandhaafd worden tot
dat zij achtervolgens door andere worden vervangen".
„Volgens deze bepaling zijn zoowel de voornoemde wet van 10 Juli
1791 als het Keizerlijk decreet van 24 December 1811 nog heden ten
onzent van kracht, voor zooverre aan haren inhoud niet is gederogeerd
dooi andere verordeningen betrekkelijk datzelfde onderwerp. Zoo is
bijv. gemelde wet zelve reeds zeer gewijzigd door het genoemde decreet
en dit laatste door onderscheidene verordeningen van lateren tijd. Stilzwij
gende afschaffing door wettelijke regeling, vreemd aan het in de wet en
het decreet behandelde onderwerpmag daarentegen volgens het aange
haalde derde artikel niet worden aangenomen. Hierom kan dan ook niet
worden beweerd, dat de in het decreet voorkomende bepalingen van zoo
genaamd krijgsreC/t hebben opgehouden geldend te zijn door de uitvaar
diging van, daarmede niet strookende, regelen voor de geivone grondwet
tige toestemden''''
