335
zij, trots rottan en nogmaals rottan, als verworpelingen en uitschot
werden weggezonden".
„Volgt uit die negatieve resultaten niet zonneklaar, dat het bij de
corpsen blijven toepassen van eene straf, die niet meer aan den geest
des tijds en de begrippen der geadministreerden voldoet, wel verre van
de krijgstucht goed te doen, haar schaadt? Moet zulk een toestand
eindelijk niet ophouden te bestaan, om plaats te maken voor het oprich
ten van meerdere strafdetachementen dan dat to Klattenopdat men in
staat zij, losbandige sujetten, door hen de mogelijkheid tot het bekomen
van sterken drank te benemen, wellicht te kunnen herscheppen [wij zullen
niet met den schrijver van het Militair Tijdschrift1870 op bladz. 440
zeggen: „voorbeelden van netheid en oppassendheid"], ten minste in
bruikbare soldaten, die, eenmaal te velde, gewis niet de slechtste diensten
zullen bewijzen, maar bij de tegenwoordige inrichting der 2° klasse van
discipline ontaarden in kankers voor 's lands geldmiddelen en slechte
voorbeelden zijn voor oppassende krijgers, daar zij de discipline onder
mijnen"
„Maar, zal wellicht gezegd worden, al zouden manschappen, die toonen
onverbeterlijk te zijn, alleen door gestrenge tucht en ontnemen van de
gelegenheid om zich te buiten te gaanbij de strafdetachementen zijn in
toom te houden, bij de corpsen terugkeerende, zullen zij telkens tot het
oude kwaad vervallen, en men kan hen toch niet den geheelen diensttijd
bij de strafdetachementen laten doorbrengen? Wij antwoorden, dat wan
neer blijkt, dat overplaatsing naar zooveel mogelijk geïsoleerde posten
zonder uitwerking blijft, zich daartegen niets verzet, wanneer nameljjk
de strafdetachementen slechts op doelmatig gekozen plaatsen garnizoen
houden. Als zoodanig beschouwen wij op Java de citadellen te Batavia,
Samarang en Soerabaja, de ravelijnen en reduits te Willem I, het
reduit te Karang-Bollong en meer dergelijken. Het reglement van krijgs
tucht geeft niet bepaald aan, hoe lang de plaatsing in de afzonderlijke
of tweede klasse zal duren".
„Een der hoofdbezwaren tegen de daarstelling van meerdere strafdeta
chementen, met andere woorden: geheele afscheiding der in de 2de klasse
van discipline geplaatste soldaten, is steeds geweest de kosten, die aan
het ten uitvoer leggen van den maatregel verbonden zijn. Maar ook de
kosten om militairen met een briefje van ontslag weg te zenden, zijn,
wij hebben het hiervoren aangetoond, zeer belangrijk, daargelaten nog
de andere nadeden, uit het veelvuldig toepassen van den maatregel voort
vloeiende. Wij betwijfelen zelfs of bij het oprichten van strafdetachementen,
