BESCHOUWINGEN
ORGANISATIE DER YELDBATALJONS INFANTERIE VAN
IIET INDISCHE LEGER.
Bij de Europeesche legers, die in vredestijd slechts een beperkt
aantal manschappen onder de wapens houden, is, vooral in den
laatsten tijd, de snelle mobilisatie een hoofdfactor geworden en peinst
men nog steeds op middelen, om dien overgang van vredes- op
oorlogsvoet nog vlugger en nog eenvoudiger te doen plaats hebben
Het Indische leger, geheel uit vrijwilligers bestaande, kan steeds
tot den oorlog gereed zijn en moet dit mijns inziens ook zijn, om
dat in Indië dikwijls geheel onverwachts onlusten uitbarsten of vijan
dige staatjes getuchtigd moeten worden, en men ook hierbij, even
als in. Europazeer in 't voordeel is, als men der tegenpartij de
gelegenheid tot voorbereiding ontneemt.
Het komt mij zelfs noodig voor om hier in die mate tot den
strijd gereed te zijn, dat, wanneer de order tot oprukken gegeven
wordt, het bataljon reeds één uur later klaar staat of ten minste
klaar kan staan om op marsch te gaan of zicli in te schepen.
Zijn wij hiertoe in staat? Ik geloof het niet en meen, dat dit
hoofdzakelijk te wijten is aan eene slechte formatie, eene ondoel
matige uitrusting en eene onvoldoende oefening der veldbataljons.
Deze drie deelen der organisatie zullen achtereenvolgend besproken
worden.
De formatie.
Hoe men gekomen is tot de tegenwoordige sterkte der compagnie
en welke de leidende gedachte bjj de sterktebepaling geweest is,
OVER DE
Zie o. ft. Lewal„Tactique de mobilisation".
