190
tiegeschut opgesteld, weet dat de zundertjes in de dichtbegroeide
Atjehsche kampongs dikwijls uitdoofden, dat de algemeene vraag
dadelijk na het vallen van het schot was: „springt hij?" en dat bij
het vernemen van de goede tijding: „die springt!" de tevredenheid
van dien aard was, dat aan de plaats, waar het springen plaats had,
over het algemeen veel te weinig gewicht werd gehecht. Neemt
men daarbij nu in aanmerking, dat de medegevoerde munitiekisten
op drie stuks granaten slechts een granaatkartets bevatten en dat
eene aanvraag om een munitieaanvulling, alleen uit granaatkartetsen
bestaande, bij de chefs weinig goedkeuring vond, dan ligt de oplossing
voor de hand, dat de meeste granaten gebezigd werden als de aller
slechtste soort van granaatkartetsen, zoodat de scherven van de
eersten alléén de rol te vervullen hadden, die bij de laatsten
aan de daarin bevatte kogels en voor een zeer gering deel ook
aan de scherven is toebedeeld. Deze omstandigheid, gevoegd bij
het feit, dat het springpunt gewoonlijk veel te hoog of veel te ver
vóór het doel lag, leidt wel tot het vermoeden, dat ons granaatvuur
tegen de Atjehsche kampongs al zeer weinig uitwerking zal hebben
gehad.
Al deze bezwaren nu zijn overwonnen door de invoering van de
schokbuizen bij de granaten van het veld- en berggescliut; want niet
alleen dat men om zoo te zeggen zeker is van het springen, maar,
aangezien bij gebruik van zoodanige buizen het springpunt ongeveer
met den eersten aanslag samenvalt en de afstand van dezen tot den
vuurmond uit de gebezigde opzethoogte bekend is, geeft de waar
neming van de ligging der springpunten ten opzichte van het doel
gelegenheid om den afstand te leeren kennen, waarop men zich van
het doel bevindt.
Het lossen en waarnemen nu van de eerste schoten in eenige
stelling en het daaruit concludeeren tot den afstand, waarop men zich
van liet doel bevindt, is hetgeen men verstaat onder dé uitdrukking
Het inschieten der Artillerie te velde.
De groote verdienste nu van de invoering der schokbuizen bij de
granaten van de veld- en bergbatterijen is daarin gelegen, dat een
methodisch inschieten, dat vóór dien tijd bij onze batterijen feitelijk
onmogelijk was, thans zeer goed uitvoerbaar is geworden. Wel is
