377 plotselinge, krachtige vuur met tusschenpoozen, men zoude het kun nen noemen dat offensieve vuur. Heeft toch dat langzame tirailleurvuur zonder tusschenpoozen ontegenzeggelijk ook het nadeel, dat de strijd een slepend karakter aanneemt, hetwelk nadeelig op het moreel van den aanvaller werkt, aan den anderen kant heeft dit door de Duitschers gewilde vuur met tusschenpoozen het voordeel, dat de kruitdamp gelegenheid vindt om weg te trekken en dat de aanvoerder tijd erlangt om aangaande de te beschieten doelen de afstanden en, in overeenstemming daarmede, de te regelen vizierhoogten, zoo noodig, nieuwe bevelen te geven. Zulk een Duitsch desideratum is intusschen alleen te verkrijgen hij troepen, die in de vuurdiscipline voldoende geoefend en bovendien in het schieten zelf goed bedreven zijn. Men schatte toch vooral niet te licht de tucht, noodig om eene troepenafdeeling tegenover den vijand naar den wil van den aanvoerder het vuur te doen openen, te staken, meer of minder te voeden, te doen concentreeren, al te gader te brengen tot die wijzen van vuren of het nalaten er van, naar gelang dit den aanvoerder goeddunkt. Heeft dit laatste betrekking op de vuurdiscipline, ook omtrent het vuur- commando wordt een en ander in het midden gebracht. Bij de Duitschers heeft namelijk de compagniescommandant tot taak, de te bestrijken doelen te kiezen en aan te wijzen, de afstanden te schatten of te doen schatten en daarnaar de te nemen vizierhoogten te doen stellen, het aantal te verschieten patronen aan te geven in overeenstemming met het daarmede te bereiken doel, te onderzoeken of de phase, waarin het gevecht verkeert, zoomede de munitievoorraad, waarover beschikt wordt, al dan niet zulk een munitieverbruik toelaat, de tirailleursterkte te bepalen, opdat het begroot aantal patrouen in den gewilden tijd door het voorgenomen, te bezigen vuur verbruikt wordt, de wijze van vuren te bepalen en ten slotte den munitievoorraad tijdig te doen aanvullen. De functie, door den pelotonscommandant te vervullen, bestaat daarentegen slechts uit het controleeren van het schieten, er namelijk voor te waken, dat de manschappen hun vizierklep op de goede hoogte stellen, voorts tijd tot richten nemen en ten slotte niet meer dan het aangegeven aantal patronen verschieten. 'De pelotons commandanten zijn dus als het ware, en ook niet meer dati dat, de

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1882 | | pagina 298