4T4 niet lange)1 dan 1 uur op dagen te voet (wanneer het dan tevens gebaad zoude moeten worden) zouden de poriën van de huid niet te veel, maar juist voldoende voor de gezondheid open gehouden wor den. Het paard zoude men. als het gebaad werd, nimmer of hoogst zelden op stal moeten wasschen, terwijl aan het nadeelig nat maken der beenen voor goed een einde kon worden gemaakt, Het paard zou gezonder zijn. niet geheel en al met zijne vroegere levenswijze, waaronder het baden, gebroken hebben en het zou veel minder gevoelig wezen voor het weêr. De pagars voor de stallen konden daardoor achterwege blijven, hetgeen, bij meer licht en lucht, de gezondheid der paarden zoude bevorderen. Het afzadelen zou, in plaats van tot last van ruiter en paard, eerst na een half of een uur plaats te hebben, onmiddelijk kunnen geschie den bij de tehuiskomst en onmiddelijk gevolgd moeten worden door het afwrijven, dat nu van 9-f 10 uur plaats heeft. In Nederland wordt het paard direct afgezadeld en afgewreven en heeft de troep daarna tijd om het harnachement schoon te makenin Indië moet de ruiter hiermede wachten tot na het afzadelen (10 uur). Wanneer moet hij dit doen, als hij om 1 O j uur voor de wacht- parade moet aangetreden staan-' Het t'huis brengen van kurk droge paarden zou onuoodig zijn, daar de paarden niet zoo gevoelig zullen wezen. De oefeningstijd zou er door verlengd kunnen worden en de paarden zouden, als zij eenmaal in hun eigenlijken werkkring moeten optreden, als zij tal van ontberingen zulleu lijden, daar veel beter tegen bestand zijn dan te genwoordig het geval is. Voegt men nu meer oefening daarbij, door de paarden niet van 6 8f, maar minstens van 6 9 uur te laten rijden, door in plaats van 3, 4 a 5 maal in de week rijoefeningen te houden, zoo als in Nederlanddan zal het paard weldra gehard zijn, om met gepaste opvolging al die diensten te verrichten, die men er in oorlogstijd van mag en moet kunnen vergen. Alzoo betere be- Als de oefeningen te voet het niet toelaten om bjjv. vjjfmaal in de week de paarden te laten berijden, dan zouden eens per week de paarden ter beschikking kunnen zijn van de officieren der Infanterie en zouden zij de voor hen zoo nood zakelijke rijlessen kunnen ontvangen. Beide "wapens zou dat ten goede komen.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1882 | | pagina 397