43
der in tijd van vrede onderhouden wordende levende strijdkrachten.
Er is nog geene mogendheid geweest, waarvan al het materieel
voor den Trein reeds in vredestijd bespannen is. Altijd is daarmede
tot het laatste oogenblik gewacht, omdat, afgescheiden van de kos
ten, elk werkpaard even goed militaire voertuigen als wagens van
particulieren kan trekken. Wordt het leger op voet van oorlog
verklaard, dan worden die paarden, enz., van de bevolking des
lands tegen betaling gerequireerd. Deze handelwijze, waartegen in
jEuropa geene bezwaren bestaat, kan ook in Inclië worden toegepast.
Zonder dwangmiddelen kan men in Indiêin vredestijd, geen voer-
wezen onderhouden, zoo als vereischt wordt, tegen Europeesche vijan
den ageerende. Zelfs het onderhouden van een voldoend getal
vrijwillige koelies voor binnenlandsche oorlogen of expeditiën was
niet uitvoerbaar. Het denkbeeld van den toenmaligen resident van Soe-
rabaja om de vorsten van Madoera een bepaald aantal koelies in tijd van
vrede te laten onderhouden, lachte den toenmaligen Legercomman
dant daarom zeer toe. Aan die vorsten zou daarvoor in vredestijd
f 1,50 per maand en per koelie moeten worden uitbetaald! Wan
neer de Madoereesche koelies, even als in 1849 naar Bali, te velde
werden gezonden, zouden zij geheel door het Gouvernement bezol
digd, uitgerust, gevoed en verpleegd worden. Voor expeditiën werd
een corps van 1500 koelies voldoende geacht. Dezen zouden het
Gouvernement in vredestijd niet meer dan f 45000 kosten. Die
uitgaaf zoude, zoo als men meende, grootendeels zonder bezwaar
voor den lande kunnen gedaan worden, wanneer de vorsten slechts tot eene
opheffing hunner Cavalerie en Pioniers der Barisan waren te bewegen.
Maar zij opperden bezwaren en te recht voor hen, die bekend zijn met de
geschiedenis der Madoereesche barisan. Ook de verschillende hoofden
van gewestelijk bestuur, die omtrent eene gedwongen lichting der
Inlandsche bevolking voor koeliediensten ten behoeve van het leger
gehoord waren, opperden tegen dat- denkbeeld eenstemmig hunne
bezwaren. Schending der adats was één daarvan! Door die advie
zen ontmoedigd, kwam men langzamerhand tot de overtuiging, dat
pikolpaarden en karren het doelmatigste transportmiddel voor Indië
mogen worden genoemd.
Het Legerbestuur stelde daarna voor, nogmaals proeven te nemen
