691
nemen der positie door zooveel mogelijk vuurmonden, werd veel
waarde gehecht, van afstandmeters is daarbij bepaald geeu gebruik
gemaakt.
Alhoewel afstandmeters soms zeer nuttig zijn, zoo heeft toch het
gebruik van die instrumenten bij de artillerie te velde, met het oog
op de groote zorg en den tijd, dien het eenigszins nauwkeurig be
palen van den afstand vereischt, betrekkelijk weinig waarde. Bij
het zoo juist schietend stalen achterlaadgeschut toch is de granaat
met schokbuis de beste afstandmetereen instrument kan bij het
grensschieten hoogstens een twéé- of drietal schoten uitspareu en heeft
dus weinig voordeel. Bij een bergbatterij mag daarentegen geen af
standmeter ontbreken; dikwijls zal men er geen gebruik van kunnen
maken, doch al kan men dit instrument van de 10 maal, dat de
batterij of sectie in stelling komt, slechts ééns gebruiken, dan nog
is het meevoeren daarvan volkomen gerechtvaardigdeen twéétal
schoten is voor een sectie bergartillerie al te veel om noodeloos te
verschieten. Ziehier wat een Fransch artillerie-officier, die met een
bergbatterij de jongste expeditie naar Tunis medemaakte, daarom
trent mededeelt.
Men schrijft aan een afstandmeter het nadeel toedat het gebruik
er van tijd kost en beweert, dat 2 of 3 schoten spoediger afgegeven
zijn dan het opstellen van en het meten met een afstandmeter. Maar
de bergartillerie zal meermalen sectiën moeten detacheeren en 2 scho
ten zijn in een land zonder vervoermiddelen en wegen voor een sec
tie van veel meer gewicht dan voor een batterijbovendien gaat
het in batterij komen bij berggeschut (gedragen) laugzamer dan bij
veldgeschut.
E. K. A. de Neve.
Atjeh16 Maart '82.
