716 Vreemd is het evenwel, dat schrijver ook beweert en nog wel cur sief gedrukt dat het grootste gedeelte der manschappen de klep niet op het vereischte deelstreepje zal kunnen zetten omdat zij niet lezen kunnen. Alsof daar de kennis van lezen voor noodig isen alsof zelfs iemand, die lezen kan, het geweer bij het zetten der klep dicht voor zijn oog zal brengen, om het zeer kleine cijfertje te zien. Iedereen kan toch tellen, en wanneer men een Inlander bijv. uitlegt, dat het eerste streepje zóóveel, het tweede zóóveel, enz. beteekent, zie ik volstrekt niet in, waarom hij dat niet zou kunnen onthouden. Waarom denkt de Inf. wel dat de korte en lange streepjes zijn aangebracht? Mijns inziens enkel en alleen, om het stellen der klep ook voor niet-lezenden gemakkelijk te maken. Denkt die geachte schrijver soms, dat alle Turksche soldaten kunnen lezen? Ik geloof het niet; en toch wisten zij uitstekend van hun wapen gebruik te maken. Zelfs als we veronderstellendat het werkelijk noodig is, om de cijfertjes te kunnen lezen, zou het dan zulke vreeselijke bezwaren inkebben, als men de niet-lezende manschappen de cijfers van een tot 20 leerde? Mij dunkt, dit zou nog wel te overkomen zijn. Als ik mij niet vergis, moet elke artillerist zijn vizier kun nen stellen. Dat dit zooveel bezwaren in had, heb ik nooit vernomen. Het schijnt, dat, door toevallige omstandigheden, bij dit wapen de „geleerde menschen" te land zijn gekomen. Vervolgens deelt de Inf. ons mede, dat hij liever met een bataljon te velde trekt, dat met een geweer bewapend is, dat tot 600 pas schiet en dit geweer gebruiken kan (1), dan met een bataljon, dat een geweer heeft, in gericht voor vuur op groote afstanden en het niet kan gebruiken. Dit zal niemand tegenspreken. Zulke waarheden, die men bijna axiomata zoude kunnen noemen, zijn evenwel in groote menigte op te sporen en bewijzen niets. Het ideaal van een goed bataljon zal altijd een troep zijn, die met een verdragend geweer bewapend is en van zijn wapen op alle (1) Met de mogelijkheid van contróle op het werkdadige vuurvoegt de Infanterist hierbij. Wat hij hiermede bedoelt, verklaar ik niet te begrijpen, daar iedereen toch weet, dat de vuurdiscipline moeielijker wordt, naarmate men dichter bij den vijand komt.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1882 | | pagina 641