220
De Luitenant-generaal G. P. de Neve, aan wien de Topographische
Dienst zoo veel verschuldigd is, was met dat kaartwerk zeer inge
nomen en verlangde eene photographisclie kopie daarvan voor zijn
kabinet. Zoodanig verlangen gaven ook zeer vele militaire en civiele
autoriteiten te kennen.
Hoe vleiend zulks ook moge zijn voor den vervaardiger den
Heer Hooijer werd de kaart daardoor te vaak en te langdurig
aan eene voortgezette controle onttrokken.
En dit laatste was toen méér dan gewoonlijk noodig, wegens de
talrijke wijzigingen, welke toen en geruimen tijd later plaats vonden
in de standplaatsen van de districtshoofden.
In verband met den gewenschten spoed in de vervaardiging der
nieuwe kaart, was met de zoogenaamde zwarte gravure reeds een
aanvang gemaakt.
De zooeveu vermelde wijzigingen in standplaatsen leidden tot me
nige correctie op de steenen.
Met welke voortvarendheid ook de eenig overgebleven ambtenaar
graveur bij het Topographisch Bureau aan de kaart werkte de
vorderingen wettigden de verwachting niet, dat de kaart in den ge
wenschten tijd in 't licht zoude kunnen verschijnen.
En toen de tijding ontvangen werd, dat de met verlof in Neder
land aanwezige graveur vooreerst niet naar Indië zoude terugkeeren,
werd, nadat de zwarte gravure gereed was gekomen, der Regeering
voorgesteld
le. de nieuwe étappe-kaart bij Gouvernements besluit te arres
teeren, en, in verband daarmede, in te trekken het Gouvernements
besluit, waarbij de kaart van 1862 was vastgesteld;
2e. de verdere vervaardiging der nieuwe kaart in Nederland te doen
verrichten door de firma Smulders te 's Hage.
Het antwoord der Regeering luidde, dat:
le. aanteekening was gehouden van de vervaardiging eener nieuwe
étappe-kaart
Bij herhaling moesten nieuwe negatieven worden vervaardigd. De voor de groote
camera uitgezonden glasruiten, van 90 centimeter zijde, waren voor een groot deel
niet volkomen plat, zoodat ze in liet kopieerraam veelvuldig braken.
