427
te bestrijden, dat door hooger hand ontworpen, aanbevolen, en eindelijk
ingesteld is geworden en in hun oog nog altijd „krediet" heeft!
Het is om er kippevel van te krijgen
Wij herinneren ons, dat een 12tal jaren geleden te Batavia
voor het Hoog Militair Gerechtshof aldaar, een le Luitenant te
recht stond, van wien 't werd uit de processtukken voorgelezen
in de conduitelijst stond aangeteekend, dat „hij in couranten schreef
Een generaal afdeelings-commandant had van die „bijzonder
heid" melding gemaakt.
Deze aanteekening nu hebben wij altijd „veelzeggend" gevonden,
omdat ze ter vermijding van een omhaal van woorden, beduidde
„denkt er om Heeren chefs, die na mij zullen komen, dat deze officier
„er een van de gevaarlijke soort is; vertrouwt hem niet; houdt'em
„in 't oog en behandelt hem naar zijne ondeugdelijke qualitcit van
„courantenschrijver.
Zóó is het gebleven tot op dezen dag!
Nog niet lang geleden vernamen wij van een onzer kennissen, dat
hij van eene zeer hooge zijde gewaarschuwd was geworden, om niets
onaangenaams van den generaalop schrift te stellen,
omdat die generaalal was hij dan ook gepensionneerdzoo werd
hem gezegd, nog altijd veel invloed in Indië had.
Tegen zulk een dompersysteem nu teekenen wij protest aan, terwijl
wij, om dezelfde redenen (met het feit rekening houdende, dat het
„Schrijven", zoodra het in geene verheerlijkende bewoordingen vervat
is, den schrijver veeleer kwaad dan goed doet), niet in het koor
wenschen mede te zingen van al die „moedigen", die met groote
woorden en veel bombarie tegen den reptielenaard van iederen Ano-
niemus verkiezen uit te varen.
Haast ware uit onze pen gevloeid, dat naar de mate „militaire wil
lekeur" uit het leger zal verbannen worden, ook het aantal „militai
re anonieme schrijvers" zal afnemen. Deze bewering houdt, van
naderbij bezien, evenwel geen steek.
Wat b. v. te doen tegen willekeur als deze?
De luitenant X. veroorlooft zich de vrijheid, om in een militair
geschrift of in eenige courant een opstel te doen plaatsen, waarin hij
