bepalingen van bet Crimineel Wetboek voor bet Krijgsvolk te Lande,
in welke het woord desertiezonder meer, voorkomt, een zeer ra
tioneel stelsel van strafbedreiging tegen de verschillende soorten van
desertie niet is te miskennen en dat nagenoeg alle, bij de tot nu
toe gehuldigde leer, omtrent de beteekenis van het woord desertie,
opgemerkte anomaliën bij die toepassing vervallen, zooals voorname
lijk kan blijken uit de artt. 133, 141, 14G, 162 en 164 en uit de verge
lijking van de artt. 91, 111, 117 en 118 en van de artt. 98, 150 en
151 van het Crimineel Wetboek;
3°. dat trouwens de tot nu toe gehuldigde leer omtrent de be
teekenis van het woord desertie, als zou deze zijn eene opzettelijke
verwijdering van het korpskantonnement of garnizoenverder dan
één uur afstand, zonder behoorlijk verlofgepleegd door een militair
aan dat korpskantonnement of garnizoen verbondenvoor zooveel
het voornaamste kenmerk, de verwijdering op meer dan een uur
afstand, betreft, moet geacht worden, verkeerdelijk afgeleid te zijn
uit art. 157 van het Crimineel Wetboek, in welk artikel namelijk,
hetwelk alleen dient om het begrip van poging tot desertie in tijd
van vrede vast te stellen, niet te lezen is, dat de poging tot deser
tie, in tijd van vrede bestaat, wanneer de onderofficier of soldaat
binnen een uur buiten het garnizoen of kantonnement is gearresteerd
en het misdrijf van desertie voor voltooid moet worden gehouden,
indien de arrestatie heeft plaats gehad, wanneer de man zich verder
dan een uur verwijderd heeftmaar dat in dit artikel gezegd wordt,
dat de poging bestaat, wanneer een militair binnen een uur buiten
het garnizoen of kantonnement in zijne desertie is verhinderd ot
gestoord en wanneer die verhindering of storing in zijne desertie
plaats grijpt, zoodra hij zich verder heeft verwijderd, het misdrijf
voor volbracht zal worden gehouden
4°. dat trouwens de bepaling van dit artikel 157 ook voorkwam
in het Reglement van 1799 en in de ontwerpen van wet van 1807
en 1808, alleen met dit verschil, dat de afstand, welke was aan
gegeven voor den overgang van de poging in het voltooide misdrijf
op een half uur was gesteld, en dat toch in genoemd Reglement en
in genoemde ontwerpen van wet het misdrijf van desertie was om
schreven als eene moedwillige of ongeoorloofde verlating van 's Lands
