86
Waren deze zoogenaamde meetings afkeurenswaardig, ze hebben toch
goede gevolgen gehad. Wel niet die, welke men hoofdzakelijk beoogde:
regeling van onze positie bij de Wet, in stede van bij een, door een
ander besluit lichtelijk te wijzigen Koninklijk besluit', maar toch gevol
gen, die niet direct bleken. De Regeering n. 1. werd gestemd tot naden
ken de autoriteiten waren door de gebeurtenissen aangespoord tot wak
kerheid.
De oud-Minister van Koloniën E. de Waal heeft, in zijn belangrijk
werk „Onze Indische Financiën", medegedeeld, welke maatregelen,
die aan eenige officieren schade berokkenden, hem de beschuldiging op
den hals hadden gehaald van „anti-militaire" gezindheid. Verklarende dat
deze opvatting is historisch onjuist, geeft hij intusschen vrij wel aan, wat
in '68 door de meesten onzer nagenoeg dagelijks werd besproken; wat
ons we zullen niet zeggen: tot ontevredenheid, want dat was het zoo
zeer niet; de geest onder het officierskorps bleef uitmuntend maar tot
bezorgdheid stemde. Het gerucht, door de dagbladen verspreid en geëx
ploiteerd, dat, boven en behalve de reeds ingevoerde bezuinigingen, ook
de tractementen zouden worden verminderd, dat gerucht kon beschouwd
worden als de vonk, die de aanwezige brandstoffen dc.ed ontvlammen.
We zijn sedert ouder en kalmer geworden en mogen daarom nu wel
verklaren, dat, althans bij ons in de 2e Mil. Afd., velen de meetings be
schouwden als een „relletje", maar ook als een uiting van tegenzin in
een Minister, die hier althans bij eenigen onzer voldoende van vroeger
bekend was; die wel wist te bezuinigen, maar o. a. niet zorgde, dat zij,
die met gevaar voor hun leven en hunne gezondheid het Ridderkruis
van de Militaire Willemsorde hadden verdiendnagenoeg de eenige Konink
lijke onderscheiding, die toen, tot na de optreding van den Generaal
Kroesen, werd verleend dat zij veel langer dan ooit het geval was
geweest, mail op mail werden teleurgesteld. [Tusschen twee haakjes:
Later vernamen we, dat heen en weêr zenden van de voordracht niei
alléén de oorzaak van de vertraging was, maar dat ook de Minister var
Oorlog in Nederland was gehoord! NB: gehoord op een voordracht var
den Luitenant-Generaal, Commandant van Zijner Majesteits Leger it
Oost-Indiëeen Bevelhebber, die zelf het Kruis van de derde klasse de:
Orde droeg; die, ook overigens, beter dan iemand in staat was, on
ware van opgeschroefde militaire verdiensten te onderscheiden].
Maar, wij zijn afgedwaald. We verloren uit het oog, dat ons were
Deel II, bladz. 160 cn vlg.
