89
naargelang van omstandigheden, met den dood of met den kruiwa
gen (C.W. 95), terwijl zelfs verzetting met woorden tegen die hevelen
met laatstgenoemde straf kan worden gecorrigeerd (C.W. 96). Belee-
diging van den meerdere of van de wacht kan met arrest, geweldige
aangrijping zelfs met den dood gestraft worden (C.W. 99, 100, 102,103.)
Behalve gehoorzaamheid, is ook trouw een plicht van den soldaat
De trouw van den soldaat aan zijn vaandel moet onwankelbaar
zijn.
Het vaandel, waaraan hij heeft trouw gezworen, moet hij volgen
en tegen een ieder verdedigen.
De trouw wordt geschonden door de Desertie. Het Romeinsche
recht maakt onderscheid tusschen desertie en „eigenmachtige verwij
dering", maar het onderscheid dezer beide delicten werd door de
Romeinsche juristen bestreden. Werd op enkele plaatsen in de wet
bepaald, dat diegene deserteur is, die langen tijd afwezig geweest
zijnde wordt opgevat, terwijl hij Emansor (zooals diegenen genoemd
werden, die zich aan eigenmachtige verwijdering schuldig maakten) is,
die vrijwillig terugkeert, op andere plaatsen trad de meening op den
voorgrond, dat deserteur is, hij, die ontwijkt met het doel niet meer
terug te keeren, en Emansor de persoon wordt genoemd, die deze bedoe
ling niet heeft. Als het heerschende begrip van het Romeinsche
militaire recht is evenwel aan te nemen, dat desertie een verwijdering
is, met het doel zich voor immer aan den militairen dienst te onttrekken.
Eerste desertie in tijd van vrede werd met militae mutatio (plaatsen
in een minder geachte militaire klasse) gestraft, maar iedere verdere
desertie, evenals desertie in oorlogstijd, met den dood (vergelijk
C.W. 234).
Deserteurs, die vrijwillig wederkeerden, werd veelal indult (straf
ontheffing) verleend (id. C.W. 137).
Zoowel als bij het Romeinsche recht het begrip aangaande desertie
bestrijding vond, vinden wij ook in de nieuwere wetboeken verschillende
begripsopvattingen van deze misdaad. De Oostenrijksche en Duitsche
militaire strafwet begrijpen overeenstemmend onder desertie verwijde
ring, met het doel zich voor immer aan den militairen dienst te onttrek
ken, terwijl de Fransche en Italiaansche strafwet aan desertie het
begrip van afwezigheid gedurende een bepaalden tijd verbinden.
