312
blikken schijfje gebruiken, om des te beter te zien, of de soldaat
zuiver op het oog van den instructeur weet te richten.
De kapitein Baumgartner kan zich intusschen met die algemeen
gevolgde wijze van aftrekken niet vereenigen en acht juist dat
„gelijkmatige" overhalen van den trekker onpractisch.
Dewijl de soldaat slechts een korten tijd het geweer en het lichaam
bepaald onbewegelijk houden kan, moeten zoo zegt de schrijver
bij het „gelijkmatig" overhalen van den trekker, de goede schoten
dikwijls aan het toeval worden geweten. Dan is het, naar zijne
meening, practischer, dat de schutter aldadelijk den trekker zoo
ver terughale, dat hij op het punt van overslaan is (eene oefening,
die niet zoo moeilijk is, als zij wel schijnt), om vervolgens, zoodra
het geweer in de goede richting zal gekomen zijn, door eene tweede
beweging aan den trekker het schot te doen afgaan.
Om zijn methode van aftrekken aan te bevelen, komt hij neer op
hetgeen de salvovuren te aanschouwen geven.
„D'ailleurs les feux d'ensemble a commandement prouvent le vice
„de ce système. Si lo coup de doigt n'existe pas dans le feu in-
„dividuel, on ne peut pas nier, qu'il ne se produise dans le feu
„a commandement. L'homme n'a qu'uno préoccupationne pas
„prévenir le commandement, et au moment oil il est prononcé il
„agit brusquement sur la détente."
Men moet erkennen, dat daartegen wéinig te zeggen valt.
Zoo denkt de kapitein Baumgartner er over, een tweede weer
anders.
De schijfschietoefeningen en al wat daaraan annex is, geven den
Infanterieofficier, die van studie hoüdt, een ruim veld ter over
denking.
Zij maken het voornaamste onderwerp uit, waaraan hij zich wijden
kan.
Een infanterist.
