316 -
latere critielc. Dat napraten bij het in elkaar schroeven van het
rapport leidt toch alleen maar tot onaangenaamheden. Werkelijke
fouten straffen zich zelf op het terrein en verschil van inzichten blijft
altijd bestaan. Het is voor een beoordeelaar bepaald onmogelijk, alle
details saam te vatten, die den ondergeschikte op een zeker moment
tot deze of gene handeling noopten.
Ik haast mij hieraan toe te voegen, dat natuurlijk op den voor
grond moet staan uitvoering van de gegeven opdracht, doch ik wensch,
dat men aan den officier de keuze der middelen overlate. Onder de
middelen, gebezigd om het doel te bereiken, behoort het vuur. De toe
passing daarvan nu per se aan banden te leggen, terwijl het geweer
een vizier heeft tot over de 1000 passen en de officieren soms een
telemeter bij zich dragen, dunkt mij zeer verkeerd, te meer daar de
regeling van het vuur op een troep of stelling op grooteren afstand
dan 600 pas, juist daardoor zeer kalm kan plaats hebben. Tegen een
stout opdringenden vijand (die dus zelf ook niet veel kan vuren) zijn
natuurlijk de vernietigende salvo's van 100 pas te verkiezen.
Nog eens: men moet deze en andere middelen, gebezigd ter berei
king van het doel, aan de keuze der ondercommandanten overlaten;
waarlijk de subalterne officieren zijn daarvoor wel berekend!
Lochman v. B. doet het voorkomen, alsof overschrijding van de
reglementaire 600 passen verkeerd zou zijn.
Ik weet wel, dat men in Europa, na de invoering van vizieren van
1600 en 1800 Meter, weer is teruggekomen op dit dolzinnige vuur,
maar daarover zijn allen het ten slotte toch eens geworden, dat de
uitwerking van Infanterievuur boven de 1000 en 1200 Meter onzin is,
maar dat daar beneden, zooals 1000 Ind. passen, de toepassing er van
zulks volstrekt niet is, mits het doel goed zichtbaar zij en de munitie-
voorraad het toelate.
Hoe Lochman v. B. den vijand zoo spoedig mogelijk denkt te
overvleugelen en in front vast te houden zonder (voorafgaand?) vuur
gevecht, behoeft nadere toelichting.
Betrekkelijk den marschvorm met échelons kan Lochman v. B.
misschien wel gelijk hebben, hoewel het verspreiden van zijn troep
in de bedekte en geaccidenteerde Indische terreinen ook weer gewaagd
is, tenzij ieder onderdeel tijdelijk zonder ondersteuning kan zijn. Dat
