VELDARTILLERIE IN DEN BERGOORLOG.
„De Artillerie gaat overal, waar zij gaan wil". Deze woorden van
Suwarow zijn op schitterende wijze bewaarheid geworden door den
marsch, tijdens de Fransche expeditie in Tunis in 1881van een
90mm Batterij van SüJcarras naar Ghardiman door een woest, rots
achtig land; een traject, nog nimmer door eenig voertuig afgelegd.
Niet alleen, dat hierdoor de beweeglijkheid van het Fransche veld-
artilleriematerieel duidelijk is uitgekomen, maar tevens blijkt er uit,
dat door standvastigheid, discipline en goeden wil alle hindernissen
kunnen overwonnen worden, en is daardoor opnieuw het bewijs
geleverd, dat zelfs in den bergoorlog de hulp der veldartillerie geens
zins is te verwerpen.
Eenige bijzonderheden betreffende dien marsch, voorkomende in de
berichten daarover, worden hieronder medegedeeld.
Twee 90mm veldbatterijen waren toegevoegd aan het expeditie
korps, dat iu April 1881 was samengesteld ter onderwerping van de
Klirumirs. Zij waren bestemd om te opereeren met de colonne van
generaal Logerotdie Sukarras zou verlaten, doordringen naar Kef
deze plaats innemen, hierop afdalen in het dal der Medjerdahde
stad Bèja bezetten en ten slotte het door generaal Delebecque in
front aangegrepen bergland der Klirumirs in den rug aanvallen.
Het gebruik van 90mm veldbatterijen was noodzakelijk, omdat
Kef een bevestigde plaats is, en de uitwerking der S0mm bergb.it-
terijen geheel onvoldoende zou zijn geweest tegen de muren dier plaats,
vooral tegen die der citadel. Bovendien konden na de inname van
Kef bij den aanval van Béja in de vlakte van Medjerdahen voorts
tot dekking van de spoorweglijn, die de basis vormde van Logerot's
colonne, betere diensten van deze batterijen worden verwacht, dan
van de bergbatterijen.
