17
Art. XLII.
Den soldaet, die eenen anderen
sal roepen omme te slaen, sal aen
liet leven gestraft worden.
Als voor tien jaren „zoo gaat
de Schrijver voort" de Fransche
auxiliairen in Wesel lagen, wier
den twee soldaten om Vrouwe-
kraght gecondemneert. Den eer
sten gehangen zijnde, riep de Ma
joor van de stadt: „maeckt
hem af". Doch den Scherprech
ter deze van liet Fransse „defais
le" genomene manier van spreec-
ken niet verstaendespeelde dooi
de koorde ende wierp den mis
dadiger na benedendese met
mantels gedeckt zijnde, quam we
derom tot sich selven, veele gin
gen voor hem bidden, maer den
generael Pradel seijde, dat hij naer
de sententie moeste 24 uijren han
gen, dat men daerom hem weder
om sonde opknoopen en als hij
dan, naer sulcken tijdt uitgestaen
hebbende, noch leefde, dat hij hem
dan oock het leven wilde geven
alsoo sagh de eerste den tweeden
en de tweede den eersten hangen
en wierden doch alle beijde gehan
gen.
Het is oock geen soldaten, de-
welcke belmoren mannen te zijn
en sich mannelijck te dragen, maer
canaille en de jongens werck,
sich te beroepen, om met vuijsten
te slaen ofte malkander oorvij
gen te geven.
(Bij dit artikel behoort een 20
2
