EEN ASYL VOOR OUD-GEDIENDEN IN INDIË. Het is een feit, dat vele gepensionneerde Indische officieren en burgerlijke ambtenaren er de voorkeur aan geven in. Indië te blijven wonenal zouden zij ook met het hun toegelegd pensioensbedrag veel beter in Nederland kunnen toekomen. Om voor het oogenblik bij het militair element te blijvenver kiezen kolonels met een jaarlijksch pensioen van 4500.luite nant-kolonels met f 3500.— en majoors met f 2800.waarvan zij op een der vele Nederlandsche dorpen met zekere aisance zouden kunnen leven, niet zelden eene woning van bamboe, peloepoe en atap in eenig obscuur plaatsje in de Preanger, Kadoe of Pekalongan, om aldaar hunne laatste levensjaren te slijten en er eindelijk voor goed het hoofd ter ruste te leggen. Is onze onderstelling juist, dan doen de vele gepensionneet'den aldus, primo om voor altijd van het gure Hollandsche klimaat te scheiden, secundodewijl de menschen in Europa, over het algemeen genomenden Indisch-Gast niet al te best bevallen. Gewoon aan het dagelijks trouw terugkeerend zonnetje, waarvan men, in Europa zijnde, dra vergeet, dat het soms zoo heel hel, tot roosteren toeschijnen kanaan het naar hartelustverfrisschende mandiën; aan het eigenaardige der Indische samenleving, welke een bepaalde plooi bij iederen oudgast achterlaat, waarvan hij zich in Europa slechts noode weet los te makenkomen hem de bezwa ren, om Indië voor goed te verlaten, zoo groot, zoo velerlei voor, dat hij zich liever in of nabij eene Javaansche desa vestigen gaat dan in de omstreken van Brussel- of Amsterdam. Dit verschijnsel is te meer opmerkenswaardigomdat voor het meerendeel juist de gepensionneerde landsdienaren zoogenaamd in Indië blijven hangendie met het verlies van veel traktement en het genot van eene vrije woning of huishuurindemniteit, meteen al hun

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1883 | | pagina 51