EEN ASYL VOOR OUD-GEDIENDEN IN INDIË.
Het is een feit, dat vele gepensionneerde Indische officieren en
burgerlijke ambtenaren er de voorkeur aan geven in. Indië te blijven
wonenal zouden zij ook met het hun toegelegd pensioensbedrag
veel beter in Nederland kunnen toekomen.
Om voor het oogenblik bij het militair element te blijvenver
kiezen kolonels met een jaarlijksch pensioen van 4500.luite
nant-kolonels met f 3500.— en majoors met f 2800.waarvan zij
op een der vele Nederlandsche dorpen met zekere aisance zouden
kunnen leven, niet zelden eene woning van bamboe, peloepoe en
atap in eenig obscuur plaatsje in de Preanger, Kadoe of Pekalongan,
om aldaar hunne laatste levensjaren te slijten en er eindelijk voor
goed het hoofd ter ruste te leggen.
Is onze onderstelling juist, dan doen de vele gepensionneet'den
aldus, primo om voor altijd van het gure Hollandsche klimaat te
scheiden, secundodewijl de menschen in Europa, over het algemeen
genomenden Indisch-Gast niet al te best bevallen.
Gewoon aan het dagelijks trouw terugkeerend zonnetje, waarvan
men, in Europa zijnde, dra vergeet, dat het soms zoo heel hel, tot
roosteren toeschijnen kanaan het naar hartelustverfrisschende
mandiën; aan het eigenaardige der Indische samenleving, welke
een bepaalde plooi bij iederen oudgast achterlaat, waarvan hij zich
in Europa slechts noode weet los te makenkomen hem de bezwa
ren, om Indië voor goed te verlaten, zoo groot, zoo velerlei voor, dat
hij zich liever in of nabij eene Javaansche desa vestigen gaat dan
in de omstreken van Brussel- of Amsterdam.
Dit verschijnsel is te meer opmerkenswaardigomdat voor het
meerendeel juist de gepensionneerde landsdienaren zoogenaamd in Indië
blijven hangendie met het verlies van veel traktement en het
genot van eene vrije woning of huishuurindemniteit, meteen al hun