42
De beweegredenen, welke hem nopen in Indië te blijven, moeten
dus wel bij zon der-sterk sprekenom voor altijd van een gaan naar
de Heimath af te zien.
Doelden wij hiervoren op gepensionneerde militaire officieren en
civiele ambtenarenthans gaan wij over tot het bespreken der. po
sitie van den minderen oudgast, die van den ouden onderofficier en
soldaat.
Ook onder die mannen worden er aangetroffen met een twintig
jarigen dienst achter zich, aan wie op dikwijls voor hen zeer onge
legen tijd wordt medegedeelddat zij wegens lichaamsgebreken niet
langer in het leger kunnen blijven.
Ook onder die mannen zijn er, die van lieverlede dusdanig aan
het milde Indische klimaat en de Indische leefwijze zijn gewoon
geraakt, dat zij zeer gaarne gedurende het overige deel van hun
leven in Indië zouden willen blijven.
Van twee a driehonderd gulden kan echter de mindere militair
niet in den kampong gaan wonen en levenzoodat hijbon gré
mal gré, ivel verplicht is, te repatrieeren.
Onderstellen wij nu eensdat zoo'n oud militair, gelijk vaak ge
beurt, sedert vele jaren met eene en dezelfde vrouw in de kazerne
saamgeleefd heeft en in letterlijken zin de sprekende bewijzen hun
ner samenleving mede niet ontbrekendan wordt deze oud-gediende
bij afkeuring voor den actieven dienst voor het alternatief gesteld
van of in den kampong te verhongeren, of vrouw en kinderen te
verlaten en met geducht zwarten liondde terugreis naar het va
derland te ondernemen.
Den meesten tijd kiezen zoodanige militairen het eersteomdat
zij er geen kans toe zienvan hunne dulcinea (met of zonder kin
deren) te scheiden.
Op hoedanige wijze zij dan van hun schraal gagemcnt een huisje
weten te huren en genoegzaam lijst met of zonder een stukje dingding
weten bijeen te garenom niet te spoedig aan bloedarmoede te ver
gaan weten wjj niet.
