72
niet in dier voege, dat men tot alle gemis van weten en van vrije
wilsbesturiug zoude moeten besluiten.
Bij den derden graad achten zij den mensch te verkeeren in een
toestand van volslagen wezenloosheid (amentia vinolenta)„L'ivresse",
zegt Bossi „lorsqu'elle est compléteóte entièrement la conscience du
bien et du mal, 1' usage de la raison".
Ten opzichte der oorzaken onderscheiden zij
le. de willekeurige dronkenschap, die men door eigen toedoen zich
op den hals heeft gehaald, zoowel bij dengene die, ofschoon
doorgaande van een behoorlijk zedig gedrag, als bij toeval zich
één enkele keer vergeet, als bij hem, bij wien het misbruik van
sterken drank tot eene gewoonte is overgegaan, den gewonen, den
instinctmatigen, hebbelijken dronkaard
2e. de opzettelijke dronkenschap of die, waarin de mensch zich brengt
met bepaald opzet, om in dien toestand van opgewondenheid des te
stoutmoediger te handelen;
o de onwillekeurige dronkenschap of die, waarin de mensch geraakt
is zonder zulks te hebben kunnen voorzien, b. v. door het ge-
bruiken van eenen onbekenden drank of door omstandigheden,
die ten eenenmale buiten de schuld des beschonkenen gelegen
zijn, zoodat hij geheel ondanks zich zei ven heeft gehandeld. „Ne
peut-on pas supposer et n'est-il pas même fréquent que la chaleur
du vin ou la joie d'un festin produisent subitement une ivresse tout
a fait accidentelle et imprévue.?" (Chauveau et Hélie t. a. p).
Met deze tweeledige onderscheiding aan de hand, durven wij met
zekeren grond de algemeene beginselen bepalen, volgens welke de
toerekenbaarheid kan beoordeeld worden.
Wanneer le de dronkenschap partieel ia (van den eersten en tweeden
graad), dan is zij
ff. veroorzaakt door eigen toedoen. In dit geval is het buiten
twijfel, dat de dronkenschap den dader moet geweten worden, en,
daar er geene algeheele berooving der zelfbewustheid plaats grijpt,
ook het misdrijf imputahel blijft. Zulks neemt evenwel niet weg,
dat de omstandigheden, onder welke zoodanige willekeurige dronken
schap ontstaan kan, ook den meesten invloed op de meerdere of
mindere strafschuldigheid moeten uitoefenen.
