135
boschrand een begin had gemaakt met die stelling zoo goed mogelijk
te versterken. De nacht van 10 op 11 Augustus ging op dit bivouac
rustig voorbij. Anders was het, helaas, op dat van het 8e Bataljon-
Zooals uit de hierbij gevoegde schets blijkt, grensde het door laatst
genoemd bataljon als bivouac geheel ingenomen boschje (B) ten zui
den, zuidwesten en zuidoosten aan open terrein, terwijl de noordzij
de van dat bivouac tusschen de 20 en 40 M. verwijderd was van
het bosch, waardoor men moest marcheeren om het strand te be
reiken. De rand van eerstgenoemd boschje was zooveel mogelijk
omgekapt en daardoor eene verhakking om het bivouac gevormd.
Deze chicane gaf echter geene voldoende afsluiting. Tijd en gele
genheid hadden ontbroken, daartoe het noodige te verrichten. On
middellijk achter de verhakking waren schildwachten geplaatst, op
1 M. afstand van elkander verwijderd; de postenlinie mocht dus
nog al aaneengesloten worden genoemd. Achter de postenketen
lagen de manschappen compagniesgewijze gebivouaceerd. Van elke
compagnie was 1 sectie op post; de posten werden om de 2 uren
afgelost; de officieren lagen in de nabijheid hunner manschappen;
bij toerbeurt had 1 officier de wacht. De korpscommandant, zijn
adjudant, de officier van gezondheid Van Vierssen, de 3 in het bi
vouac gebleven Atjehers, de ambulance en het dwangarbeidersperso-
neel vormden het centrum van het bivouac. Daar brandde een ge
wone scheepslantaarn, aan een tak van een der boornen opgehangen
Tot half vier des morgens werd de nacht ook in dat bivouac rustig
doorgebracht. Toen meende een der aan de noordoostzijde geplaatste
schildwachten geritsel te hooren en beweging te bemerken in het
lichte struikgewas; maar voordat hij den tijd had, zich behoorlijk
van een en ander te overtuigen, werd het geheele bivouac door een
vijandelijk geweersalvo gealarmeerd uit het meergenoemde bosch.
Voordat alle slapenden op de been en tot tegenweer gereed waren,
werd het bivouac door den vijand besprongen eu waren een Stal
Atjehers door de schildwachtenketen heengedrongen, om met het
blanke wapen binnen het bivouac eene vreeselijke slachting aan te
richten. Geen wonder, dat ontsteltenis en verwarring aanvankelijk
het 8e Bataljon overmeesterden. Instinctmatig werden door soldaten
en dwangarbeiders pogingen in het werk gesteld, om naar de zijde
