292
maaksommen en reisdeelaratiën, nocli Krakataurampen vielen te boek'
stavendie tijd is voorbij.
De materieele positie van den Staatsdienaar is, belialve door recht-
streeksche loonsverhooging, indirect te verbeteren door zijn bevor
deringskansen grooter te maken; m. a. vv.door hem in korter tijd
vak te roepen tot eene beter gesalarieerde betrekking.
Met dit denkbeeld voor oogen zullen wij beproeven, uit te werken,
op hoedanige wijze de sterkte aan Infanterieluitenants aanmerkelijk
zoude zijn in te krimpen, zonder dat de belangen van den militairen
dienst daaronder zouden behoeven te lijden, en hoe in vervolg van
tijd juist uit die reductie van luitenantsplaatson, in het algemeen
voor den Infanterieofficier, eene niet te versmaden lotsverbetering
zoude geboren kunnen worden.
Gaan wij er thans toe over, de bevorderingskansen bij de ver
schillende wapens en diensten van naderbij te beschouwen en ver
liezen wij daarbij geenszins uit het oog de traktementsverschillen
der ranggenooten van het Leger.
De hoogste traktementen in denzelfden rang worden genoten door
officieren van den Generalen Staf, den Geneeskundigen Dienst, de Ge
nie, de Cavalerie, de Artillerie en de Intendance.
Alleen de officieren van de Infanterie en de kwartiermeesters
vormen do categorie der minstbedeelden.
Doordien echter, gelijk uit ons verder betoog zal blijken, de offi
cieren-kwartiermeesters in meerdere bevorderingskans vergoeding vin
den (1), blijven alleen de Infanterieofficieren als minimum-lijders
over, hetgeen te onbillijker is, nu voor eene begunstiging, althans
van Administratieofficieren b. v. boven die der Infanterie, hetzij door
het afleggen van zwaardere examens als anderszins, geen enkel motief
is aan te voeren.
Het tegendeel is waar.
Wanneer namelijk het spreekwoord, dat „de arbeider zijn loon
waard is" ook bij ons militairen geldt, zijn de annalen der Indische
(1) Het vermomd surplus aan traktement van den kwartiermeester, in den vorm
van paardenfourage-indemniteit, laten wij hier nog* buiten verdere beschouwing.
