338
geen hooger aantal worden gerekend dan 200 per jaar. Stelt men
nu den diensttijd op drie jaren, dan zou men hoogstens één militie
bataljon kunnen vormendat echter zeker niet sterker dan 500 man
zou kunnen zijnomdat eukele categorieën van dienstplichtigen met
een korteren, hoogstens éénjarigen diensttijd zouden moeten kunnen
volstaan.
Dat bataljon zou echter den grondslag kunnen vormen voor eene
reserve, die in staat zou stellen, om in tijden van gevaar het Leger
met minstens nog één bataljon geoefende Indo-Europeanen van gelijke
sterkte te vermeerderen. Te verwerpen zou dat contingent, hoe
klein ookniet zijn. Onschatbare diensten zouden er van kunnen
worden getrokken. Aan de algemeene ontwikkeling en beschaving
der mindere klassen van Indo-Europeanen zou het kunnen worden
dienstbaar gemaakt, door gedurende den actieven diensttijd be
hoorlijk lager onderwijs te doen geven. Het staande Leger zou er
bij kunnen winnen, door aan hen, die zich na afloop van hunnen
diensttijd daarbij wilden verbinden bijzondere voordeelen te verze
keren; b. v. b. na verloop van zekeren tijd, bij goed gedrag, stellige
plaatsing in 's Lands burgerlijken dienst, of bij een op te richten
korps marechaussee. Haar eene reserve, voldoende voor de van
jaar tot jaar toenemende behoefte aan vermeerdering onzer strijdkrach
ten zou er niet door worden verkregen. De opgegeven cijfers staven
dit voldoende. Men moet meer hebben.
Waarom geene Inlandsche militie? Verdeeld in twee klassen,
dienstdoende en rustende, zooals in Nederland de schutterijen. De
eerste op plaatsen, waar garnizoen is; de andere in het binnenland.
In De Locomotief van 28 en 29 Mei en 30 Juni 1880 verscheen
omtrent eene dergelijke militie een belangrijk opstel, wel waard om
te worden gelezen. Rekenende op slechts '/2 °/0 der bevolking,
zou het jaarlijks contingent alleen op de drie hoofdplaatsen van Java
ruim 1100 hoofden, de sterkte van ongeveer 2 bataljons, kunnen
bedragen. Waarschijnlijk zou met een verplichten diensttijd van b.
v. b. zes maanden, in dat gedeelte van 't jaar, dat bij den land
bouw het minst handen noodig zijn, kunnen worden volstaan. Daar
na nog minstens één jaar wekelijksche en vervolgens nog b. v. b. I J jaar
lldaagsche oefeningen, met zooveel mogelijk kader van het Leger,
