78
Naast de krijgsgeschiedenis behoort er onderwijs gegeven te wor
den in de strategie.
De meeste lezers zullen vermoedelijk met bevreemding vernemen,
dat de Indische cadetten nimmer les ontvingen in de strategie.
Wie zou dit raadsel kunnen oplossen? Zou wellicht in Indië
de kennis der strategie overbodig zijn? Zou bijv. het Atjeh-
vraagstuk zonder strategie op te lossen zijn?
Het is ons voornemen niet, thans een project voor een nieuw
programma te leveren. Wij willen alleen aantoonen, dat de herzie
ning noodig is.
Dit zal ook in het oog springen bij het behandelen der zoogenaamde
Indische vakken, waartoe voornamelijk behooren de M al ei s ch e
taal en de Indische Land- en volkenkunde.
Op deze vakken is volkomen van toepassing hetgeen Eek art
onlangs in zijne brochure Over de opleiding tot controleur bij het Bin-
nenlandsch Bestuur in Nederl. Indiëschreef omtrent het Maleisch,
te Delft geleerd. Men heeft er in Indië niets aan.
De hersens der jongelui zijn onnoodig gepijnigd geworden door
het van buiten leeren van woorden, welke men in Indië noch
spreken, noch schrijven kan.
De taal, welke de Indische officier evenals de ambtenaar moet
kennen, is wat Eek art noemt: „kef als algemeene omgangstaal ge-
bruikelijke Maleish. Hiermede bedoelen wij niet het zuivere Liug-
„gasche, Menangkabausche of welk ander zuiver Maleisch ook, doch
„dat Maleisch, dat met minachting „laag" „pasar" of „brabbel
„Maleisch genoemd wordt, maar niettemin de algemeen gebruike
lijke taal is van de administratie, van de verschillende nationaliteiten
„bij onderlinge aanraking en ook de meest gewone taal is van
„de kruislingen dier nationaliteiten in hun intime leven. Het is de
„taal, waarvan men bij eene reis door den Archipel het meeste nut
„hebben zal. En daarom moeten wij het aanleeren er van aanprij
zen, al begaan wij ook in de oogen van taalkundigen een onver
gefelijke ketterij door die tot studievak te verheffen.
Eckart heeft gelijk, ook wanneer hij ten aanzien van het onder
wijs in de Indische Land-en volkenkunde zegt: „Het vorderen
„van het van buiten kennen van tal van namen van kapen, rivieren
