166 Yooreerst wordt erwten worst, zooals hierboven reeds is gezegd, hier te lande niet vervaardigd. Evenmin laat het zich aanzien, dat dit nu of of later zal geschieden, want daarvoor zouden de fabrikan ten liet vooruitzicht moeten hebben hun fabrikaat in voldoende hoe veelheid van de hand te kunnen zettendit kan hun echter dooi den eenigen consument, het leger, niet worden gegeven, omdat alleen in oorlogstijd eenigszins belangrijke hoeveelheden benoodigd zouden kunnen zijn. Onze fabrikanten verkeeren in dit opzicht in een ge heel anderen toestand, dan die in Duitschland, welke steeds gelegenheid hebben, voedingsmiddelen, als hier bedoeld worden, aan de volksgaar keukens in de groote steden af te leveren. De behoeften voor ons leger zouden dus uit het buitenland aangevoerd moeten worden, maar aangezien in tijd van oorlog op dezen aanvoer niet gerekend kan worden en het in vredestijd aanschaffen, met het oog op den geringen duur der conservatie van de erwtenworst, niet mogelijk is, zal men, welke voortreffelijke eigenschappen dit voedingsmiddel ook overigens moge bezitten, verplicht zijn daarvan voor de ver pleging van ons leger geheel af te zien. In het algemeen kan men bovendien aannemendat verduurzaam de levensmiddelen, welke slechts gedurende korten tijd, bijv. één jaar, voor bederf zijn gevrijwaard, alleen dan aan de verpleging van het leger in tijd van oorlog kunnen ten goede komenwanneer zij in het eigen land vervaardigd worden, zoodat zij alsdan kunnen dienen, ter voorziening in de behoeftenwanneer de in vredestijd opgelegde voorraad verbruikt is. Zijn de verduurzaamde levensmiddelen niet van het eigen land afkomstigdan behoort de duur der conserveering zoo lang mogelijk te zijn, omdat zij in dit geval alleen voor den op te leggen voorraad kunnen dienen en de aan het vernieuwen van dien voorraad verbonden uitgavenvoor conservenwelke langeren tijd bewaard kunnen worden, zoo gering mogelijk kuuuen zijn. Schijnbaar maakt het Indische leger op deze algemeene regelen eene uitzondering, omdat het in den regel geen oorlog zal voeren, waarbij de verbinding met het buitenland afgesloten zal zijn. In werkelijkheid echter niet, wanneer men bedenkt, dat de van het buitenland (Australië, Europa of Amerika) aan te voeren conserven over een te grooten afstand moeten vervoerd worden, dan dat men

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1884 | | pagina 177