257
Hij schijnt dus zich niet meer te herinneren dat er b. v. in de jaren
1871 en 1872 bij het Indisch leger 2e luitenants der infanterie dien
den, die reeds langer dan 6| jaar de epaulet droegen, toen ter zelf-
der tijd dat leger gastvrijheid verleende aan vele Nederlandsche le
luitenants, die, om in de terminologie van den schrijver te blijven,
nog op de schoolbanken zaten, toen de onder hunne bevelen dienende
Indische 2e luitenants, b. v. b. ter zuid-oostkust van Borneo, in de
Pasoemahlanden, op Bali en in de Noorderdistricten van Celebes,
reeds het officierszwaard hanteerden.
Immers die Nederlandsche 1° luitenants (die na 2 jaar officiers-
dienst tot dien rang bevorderd waren) commandeerden in Indië nu
en dan een post, of voerden bij ontstentenis van den compagnies com
mandant, het bevel over eene compagnie, waarbij mede oudere 2de
luitenants dienst deden.
Aan hen dus, die zouden willen beweren, dat de jongere Indische
kapiteins in Nederland inbreuk zijn komen malcen op de aloude traditie,
dat de jongeren door de ouderen worden aangevoerdzij eens en voor
altijd geantwoord, dat wat men in Nederland thans den Indischen
officier in verwijtenden vorm gelieft te zeggen, reeds van toepassing
was op de bij het Indische leger gedetacheerde officieren van het
Nederlandsche leger, jaren te voren, toen nog geen Indisch officier
er aan dacht te eeniger tijd bij het Nederlandsche leger gedetacheerd
te zullen worden.
Er is meer.
De hedendaagsche bepalingen op de wederzijdsche detacheering,
gearresteerd bij het Koninklijk besluit van Augustus 1871, schrijven
nu voor, dat de te detacheeren officier, zoo in Indië als in Neder
land, in ieder opzicht gunstig bekend moet staan.
Die bepalingen bestonden voorheen niet en het gevolg daarvan was,
dat men onder die zooeven door ons bedoelde Nederlandsche 1° lui
tenants de vele goede officieren niet te na gesproken
enkelenkon aantreffen, die liefst nog wel met
eene gratificatie van niet minder dan f 1500onder voor henzeer
bijzondere omstandighedenhet moederland voor den tijd van vijf
jaren, den rug wenschten toe te keeren.
Meer zullen wij van dien tijd niet zeggen, ook omdat in dit Tijd-
