407
uit de positie met het geweer tusschen de heup en den schouderver
schoten werden 235 patronen, welke 34 of 14.4°/0 treffers gaven.
Eindelijk werden er proeven genomen met de drie stelsels geweren en
karabijnen, om den invloed van het gewicht van het wapen, met het oog op
de vermoeienis van den man, te bepalen. Het vuren had plaats op 280,
220 en 160 M. van de schijf. De proeven leerden dat, zoowel wat de
behandeling van het geweer als de uitwerking van het vuur betreft, het
voordeel aan de zijde van het lichte wapen, in dit geval de karabijn,
was, indien het vuur, al wordt het ook afgebroken door kortstondige be
wegingen, langer dan 2 a, 3 minuten duurde.
Revue Mil. Beige.
Engeland. Het nieuive infanterie geiveer.
Ten gevolge van het échec dat de Engelschen bij Majuba geleden had
den tegen de Transvaalsche boeren, benoemde de veldmaarschalk, hertog
van Cambridgeeene Commissie om de middelen te bestudeeren, welke
de schietoefeningen heter in verband met de eischen der moderne tactiek
konden brengen. Men had opgemerkt dat goede schutters op het oefe
ningsterrein, niet voldeden op het gevechtsvelddaaruit bleek de nood
zakelijkheid om de schietoefeningen minder theoretisch en meer prak
tisch te maken. Toch was dit niet het eenige redmiddel. Een grondiger
onderzoek van de quaestie bracht aan het licht, dat een der hoofdoorzaken
van het minder juist schieten in het gevecht, aan de constructie van het
geweer zelf geweten moest worden. Bij het Martini Henry en vele andere
geweren van de nieuwere stelsels, is n. 1. de trekker zoo ver naar voren
geplaatst, dat een man, die zijn geweer aanlegt en korte vingers heeft,
hem niet kan omvatten met het tweede lid van den wijsvinger, een
noodzakelijk vereischte om het geweer bij het aftrekken niet uit de rich
ting te brengen; het rukken bij het aftrekken is algemeen. Het is wel
verwonderlijk dat men nog in geen enkel leger er aan gedacht heeft in
dit gebrek te voorzien. Enkele uitvinders hebben in den laatsten tijd
hunne aandacht op dit gebrek gevestigd, en getracht den trekker te ver
vangen door een andereu, welke met den duim bewogen wordt. Bij dit
stelsel ontspant de stangveer zich door een druk van den duim op een
knop, welke aan die veer bevestigd is. Deze uitvinding heeft echter tot
nog toe niet die aandacht getrokken, welke zij verdient. Alleen de geweer
