740
vallen en stroomversnellingen, alleen bij gedeelten bepaald be vaarbaar
de landwegenwaarvan die van Suakim naar Berber en die van
Massowa en Suakim naar Kassala, de toegangen naar liet binnenland
vormen, zijn eenvoudig karavaanwegenwier richting wordt bepaald
door de bronnen of putten, en in de woestijn dikwijls alleen door de
geraamten van kameelen die onderweg bezweken zijn.
Als een staaltje van een dergelijken woestijnweg volgt hier de be
schrijving van den weg tusschen Berber en Suakim, zooals die gegeven
wordt door don kolonel Colborne, de laatste Europeaan, die door de
woestijn reed. Hij was verbonden aan den staf van generaal Hicks,
die door den Khedive was uitgezonden om in Sennaar de Arabieren
van den Mahdi te verslaan.
Zwaar ziek geworden, kreeg hij bevel 0111 Soedan te verlaten, waar
door hij ontkwam aan den moord bij El-Obeid
„In Juli 1883 ging ik van Berber pal oost op een kameel de woestijn
door naar de Roode Zee.
Ka een marsch van 3 uur werd Pir-Mahobé bereikt, waar overnacht
werd en de waterzakken gevuld werden.
Hier begint de woestijn, een vlakte van roodachtig zand en kiezelsteenen.
Den geheelen dag stapten de kameelen voort door de ongebaande
vlakte, tot. halt werd gehouden bij de zandduinen, welke het gevaar
lijkste deel der woestijn uitmaken
Den 3en dag begon de tocht door het bewegelijke zand dier duinen,
waar tusschen men zoo licht den weg bijster wordt; het zand zinkt
bij eiken stap der kameelen onder de pooten weg; de hitte was bij
zonder fel en dien dag was het fata morgana zoo bedriegelijk mogelijk vóór
mij lag een meer, welks blauwe wateren in de zon blonken; ik zag
groene eilanden met planten hoog begroeid, waarboven kasteelen verre
zen, naast glinsterende dorpen en lachende gehuchten.Eenige jaren ge
leden kwam eene geheele compagnie Egyptische soldaten om in deze
woestijn, doordien de arme kerels, dol van dorst, weigerden naar hunne
gidsen te luisteren, en naar de meren snelden, die daar ginds tintel
den van frisch water.
Ze gingen al verder en verder, en hunne beenderen liggen thans te
bleeken onder de heete zon. De Arabieren noemen het verschijnsel
Bahr-esh-Sheitan—de duivels-zee.
