866
valerie (90 hussaren) en de bereden infanterie zat te paard, de rest
op kameelen.
Tegen den middag van den 16ien Januari kwam de cavalerie in
aanraking met de vooruitgeschoven posten van den vijand, die de
putten van Abu-Klea bezet had; met het oog op het vergevorderde
uur werd besloten dien dag niet meer aan te vallen maar dit tot
den volgenden dag uit te stellen; dientengevolge werd voor den
nacht een bivak betrokken dat in allerijl zooveel mogelijk werd ver
sterkt. Daartoe werden de bagage en de kameelen onder behoor
lijke bewaking in een gesloten vierkant opgesteld't welk zooveel
mogelijk met steeueu en doornstruiken werd omringd (zareba)welke
opstelling op twéé tegenovergestelde hoeken werd geflankeerd door
twéé carrés, eveneens door een natuurlijke verhakking van doorn
struiken omringd; op een paar heuveltjes in de onmiddellijke nabij
heid werden twéé sterke veldwachten geplaatst.
Yéél rust werd echter aan de troepen niet gegund, aangezien de
vijand den geheelen nacht een geregeld vuur op het bivak onder
hield; hoewel daardoor slechts enkele manschappen werden getroffen
verkeerde alles in een zekere spanuing, daar elk oogenblik een aan
val werd verwacht; driemaal werd de troep gealarmeerd.
In de eerste morgenuren van den 17den Januari liet de vijand de
colonne met rust, 'zoodat het bivak nog eenigszins kon worden ver
sterkt door het maken van een lage steenen borstwering, doch tegen
acht uur werd het vuur van de omliggende hoogten geopendop
deze hoogten waren gedurende den nacht op verschillende plaatsen
steenen borstweringen gemaakt, die aan de vijandelijke schutters goede
dekking opleverden. De weg, die de colonne volgen moest, liep over
een zadel in een heuvelreeks, welke door den vijand sterk bezet was,
terwijl sterke afdeelingen werden opgemerkt, welke het bivak van
verschillende kanten trachtten te naderen.
De ingenomen stelling was echter vrij sterk en goed gedekt, ter
wijl eenige granaten en een goed onderhouden geweervuur de mas
sa's op een goeden afstand hieldenniettemin werd 's vijands vuur
al langer hoe heviger en berokkende gevoelige verliezen.
Ziende dat de vijand niet tot den aanval overging besloot de gene
raal Stewart tegen 10 uur aan dezen toestand een einde te maken en
