944 terwijl voor den minderen militair de bij tarief bepaalde kampements toelage dient uitgetrokken te worden. Het vorenstaande geeft in korte trekken aan, hoe we ons voor stellen dat de drinkbeker, om Tjilatjap voor goed te moeten verla ten, na alle schatten die daaraan ten koste zijn gelegd, voorbij kan gaan en hoe verbetering te verkrijgen is in het belang fan het gar nizoen. Het aangegeven middel, dat, mocht het ten uitvoer worden gebracht, nog eenige becijfering vereiscbt met betrekking tot de sterkte van het achter te laten detachement, is niet moeiehjk uit voerbaar en de daaraan verbonden uitgaven zijn veel geringer dan die, waarop het voortdurende evacuatie-stelsel met al de gevolgen van dien den lande komt te staan. Tot staving hiervan, wenschen we een der veelvuldig voorkomende gevallen van evacuatie te vermelden. In 1881 werd een gehuwd officier, die in 't bezit van drie kinderen was, om gezondheidsreden overgeplaatst van Tjilatjap naar Willem I. Te vergeefs verwachtte de patient van die overplaatsing herstel, maar moest, toen de koorts niet wilde wijken, voor twee maanden met verlof naar Oenarang worden gezonden. Ook hier volgde geene genezing, de miasmen hadden zich te innig met het bloed vermengd en het gevolg was, nadat alle hulpmiddelen in Indië gebleken waren machteloos te zijn, dat aan genoemd officier met zijne familie een tweejarig verlof naar Nederland moest worden toegestaan, van waar bij in 1883 geheel hersteld terug kon keeren. Op hoeveel kwam dit geval den lande te staan? Wij zullen het niet nacijferen, maar gelooven dat de uitgaven, voor dit en andere gevallen van denzelfden aard gedaan, op veel nuttiger wijze zouden kunnen worden aangewend. Wij besluiten deze regelen met den wensch, dat weldra maatregelen in het belang der te Tjilatjap ver blijvende troepen mogen genomen worden, waartoe de door ons aan gegeven denkbeelden wellicht zullen kunnen medewerken. v. D.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1885 | | pagina 331