1015 -
vuur, speciaal belast worden met het verder onderricht der beste en
slechtste schutters, om de eersten tot scherpschutter op te leiden en
de laatsten, „de brekebeenen", andermaal in de voorbereidende schiet
oefeningen te drillen.
Bij de infanterie van het Engelsche leger heeft men eveneens bij
ieder regiment een „officer instructor in musketry en bij ieder
bataljon een „assistant-officer", die de verantwoording dragen, dat de
schietoefeningen bij de verschillende onderdeelen in gelijken zin plaats
vinden en in overeenstemming zijn met het reglement op die oefeningen.
Yan de theorie van het schotwelke in ons reglement bij de
algemeene beschouwing over het schieten te vinden is, zeggen de Denen en
Italianen in hun schijfschietreglement niets, de Belgen, Nooren,
Zweden, Amerikanen en Nederlanders een weinig en de Zwitsers,
Franschen, Engelschen, Oostenrijkers en Duitschers meer. Het Duit-
sche reglement schijnt hierin het beste te zijn. Wij gelooven dat ook
ons reglement daarvan genoeg zegt.
De houding van den schutter kan in bijna alle legers zijnstaande,
knielende of liggende. De staande houding is vrij wel overal gelijk
alleen wil de een, dat de rechterelleboog ter hoogte van den schou
der komt, de ander, even als wij, dat de rechterarm ongedwongen
omlaag gebracht wordt.
Het Fransche reglement zegt nog van de staande houding, dat het
hoofd recht moet blijven. Zoo menhet hoofd een weinig omlaag brengt
zegt de Franschman komt al licht de neus tegen den rechterduim te
liggen, eene positie, die vooral bij den terugstoot onaangenaam blijkt te
zijn, waarom de schutter, om geen neusbloeding op te loopen, op het
oogenblik van aftrekken het hoofd weder zal oprichten en alsdan
de goede richtlijn weder verlaten zal.
Het is dus, zoo redeneeren zij, verkieslijk te richten op de tweede
manier, door het hoofd recht te houden en den rechterschouder een
weinig naar voren te brengen en tevens wat op te heffen, waardoor de
vizierlijn te gelijker tijd wat hooger valt.
Ook de knielende houding is niet overal dezelfde.
