1017 -
Zooals bij ons de onderwijzer zich op 3 of 4 passen vóór den
recruut opstelt en dezen alsdan op zijn rechteroog doet mikken om
de juiste richting te kunnen beoordeelen, gebruikt de onderwijzer bij
het Duitsche en Oostenrijksche leger een handvat met zwarte roos, en
een klein gaatje daaronder aangebracht.
Door nu den man op de roos te laten richten, ziet de onderwijzer
te gelijk door het kleine gaatje of het geweer in de richting ligt.
Bij de Oostenrijksche infanterie leert de man ook links aanleggen,
als hij het rechts goed kent.
De oefening met Flaubertpatronen is in vele legers waar te nemen.
De afstand, waarop met die patronen geschoten wordt, bedraagt
bij de Nederlanders 10, bij de Denen 15 en bij de Oostenrijkers 15 a
20 pas; bij de Franschen en Nooren is men aan geen bepaalden af
stand daarbij gehouden.
In het Amerikaansche leger deed men tot voor weinigen tijd nog
aan het, door het schot, uitdooven van gasvlammetjes, terwijl thans
aldaar „en vogue" is de zoogenaamde „Wingate's indicator", met
welk instrument de schutter een stalen pin in het doelschijfje drijft.
Het nadeel van dezen aanwijzer, die bij het overhalen van den
trekker in den loop vooruitschiet, tot een achterste klos tegen een
voorsten klos stuit, is, dat de afstand, waarop geschoten wordt, niet
grooter kan zijn dan de lengte van den loop.
Wat voorts den duur der voorbereidende oefeningen betreft, deze
loopt zeer uiteen.
Vooral bij de Italiaansche infanterie stelt men zeer strenge eischen,
vermits daar ieder man 3 jaar lang, iederen dag een half uur geoe
fend wordt.
In Engeland daarentegen doet men er heel wat minder aan, en
wordt daar een recruut gedurende acht dagen, en een afgeëxerceerd
soldaat, vóór den aanvang van ieder nieuw schietjaar, slechts vier
dagen in de voorbereidende schietoefeningen onderwezen.
