140
luitenant gering maakte, waarin een luitenant zijn generaal „oude"
noemde, waren voorbij. Als kapitein was Poland reeds eenmaal in
den conduitestaat gesignaleerd als niet met zijn tijd mede te gaan,
maar deze beoordeeling had destijds nog geen invloed gehad op zijne
bevordering daarvoor waren de door hem bewezen diensten te gewichtig.
Toen hij echter al hooger en hooger in de ranglijst kwam, namen
de bezwaren toe. Als luitenant-kolonel te Kedong-Kebo geplaatst en
wetende dat hij niet geschikt werd geoordeeld voor kolonel-afdeelings-
commandant, bovendien lijdende aan rheumatiek en jicht in de zoo
vaak gewonde ledematen, werd hij overtuigd van de noodzakelijkheid
om „zijne bajonet af te slaan" en zond een verzoek in om als kolonel
gepensionneerd te worden.
In Juli 1854 meldde de Java-couran.t de bevordering van Poland
tot kolonel-titulair, met bepaling dat hij met het commando van het
4e bataljon belast zou blijven. Zijn verzoek om minstens een jaar
in zijn nieuwen rang te dienen en daarna met het pensioen van
kolonel de gelederen te verlaten was ter beslissing naar Nederland
gezonden. Daar vond men echter geen termen, om den trouwen dienaar
hooger pensioen toe te kennenonder dankbetuiging voor zijne veel
vuldige en goede diensten werd hij in November 1853 uit het
leger verwijderd met eene gratificatie van f 3000 en een pensioen
van 1800. (1)
Om Poland, den geincarneerden soldaat, echter van zijn bataljon
te scheiden, was gemakkelijker gezegd dan gedaan, zooals Baudoin
ondervond, toen hij van het Militair Departement den last kreeg voor-
loopig het commando van Poland over te nemen, in afwachting
van de komst van den voor die betrekking bestemden luitenant-kolonel
Yau der Ylist, en zich daartoe naar Kedong Kebo begaf.
Toen hij zich kwam melden en het doel zijner komst bekend maak
te, begon Poland heftig tegen hem uit te varen, omdat hij zonder
voorkennis van zijn chef zijn standplaats had verlaten en gelastte
hem onmiddellijk terug te keeren. Toen Baudoin hem echter deed
inzien, dat hij volstrekt niet eigendunkelijk, doch slechts op last
van hoogerhand handelde, draaide Poland weldra bij en beloofde
hem over eenige dagen het commando over te geven, wanneer de pijnen
(1) Van Kees, Toontje Poland, Deel I, blz. 232 235.
