280
het gevoelen van S., ontkennend te moeten beantwoorden. Al
mogen eenige bepalingen betreffende de strafprocedure als gerechte
lijk onderzoek in hooger beroep bij de reclame over disciplinaire
straffen van toepassing zijn verklaard, toch zal het o. i. moeielijk
zijn den aard en het karakter der disciplinaire straffen gelijk te stel
led met hetgeen men onder straf hebbe te verstaan, welke „in naam
des Koningswordt toegepast op iemand, die als lid van den Staat
misdaan heeft; de disciplinaire straffen vormen veeleer eene afzon
derlijke groep, naast de gewone misdrijven niet alleen, maar ook
naast de gewone overtredingen.
De disciplinaire bepalingen hebben de meeste overeenkomst met
de strafrechterlijke politie. Wat in het gewone leven geoorloofd is,
kan toch ongeoorloofd worden door de bijzondere betrekking, waarin
men zich als militair tegenover den Staat bevindt.
Sommige vergrijpen tegen den ambtsplicht of dienstplicht zijn
van dien aard, dat zij den goeden naam des schuldigen niet alleen
als ambtenaar of in zijne dienstbetrekking, maar ook als lid der
maatschappij treffen, zooals knevelarij en het zich laten omkoopen
door ambtenaren, verlaten van den post door een schildwacht, ten
einde den vijand den toegang te openen.
Ieder gevoelt dat deze zware misdrijven buiten den kring der dis
ciplinaire bestraffing liggen. In het algemeen behooren daartoe
niet de overtredingen en misdrijven met kwade trouw begaan, terwijl
de disciplinaire bepalingen dan ook meer zijn te beschouwen als
straffen, gericht tegen hetgeen door onoplettendheid of verzuim na
gelaten of gedaan wordt in strijd met een ambtsplicht.
Gfroote practische gevolgen heeft die onderscheiding, waar het o. a.
geldt de vraag of de rechtsregel van het strafrecht: non bis in
„idem" d. i. geene herhaalde bestraffing van hetzelfde feit, op discipli
naire bestraffingen van toepassing moet worden geacht.
Volgens onze opvatting belet de straf, door den disciplinairen
rechter opgelegd, niet dat de disciplinair gecorrigeerde militair voor
datzelfde feit door den krijgsraadrechter andermaal wordt gevon-
nisd en gestraft, wanneer het mocht blijken dat de zaak tot zijne
competentie behoort en niet tot die van den disciplinairen rechter.
Zoo besliste o. i. ten onrechte de krijgsraad te Padang bij vonnis
