518
een zekeren tred heeft en uitstekende diensten bewijst onder bijna
alle luchtstreken en in bijna alle terreinen, daar het slechts wordt
opgehouden door te steile hellingen, moerassige terreinen, waar het
inzakt, dicht struikgewas en de sneeuw, die het belet te zien waar
het den voet zet. Wanneer men slechts over een beperkt aantal
muildieren beschikt, gebruikt men ze bij voorkeur voor de artillerie
en de ambulance. Gewoonlijk kan men rekenen op een last van
100 KG. voor de muildieren van behoorlijke taille, die voor militair
gebruik dienen. In Frankrijk wordt het muildier, welks taille variëert
van 1,38 M. tot 1,54 M., bij het bergkanon van 80 mM. belast met
een totaal gewicht van 146 a 150 KG.; het gewicht van het draag-
zadel en het harnachemeut is 30 a 37 KG. Bij de Engelsche,
Russische, Spaansche en Zwitsersche artillerie zijn de muildieren
belangrijk minder belast.
Gedurende den veldtocht in Abyssiuië variëerde de totale belasting
van de muildieren bij de bergbatterijen (kanon van 7 pond, wegende
150 pond) van 80 tot 115 KG., terwijl het draagzadel 18 KG. woog.
In ons leger is het muildier belast met 120 a 136 KG. (Zie beknopte
overzichten van de proeven en oefeningen der artillerie van het N.
I. Leger.)
De kameel en de dromedaris.
Deze dieren worden in Koord-Afrika, Midden-en Zuidwest-Azië ge
bruikt ze bezitten merkwaardige hoedanigheden van weerstand en matig
heid, maar ze hebben een warm en droog klimaat noodig en effen terrein
indien ze slecht gevoed of sterk vermoeid worden, kwijnen ze spoedig
en sterven. Het draagvermogen der kameelen is zeer verschillend;
tijdens de Syrische expeditie in 1860 werd 350 KG. als maximum
beschouwd, doch in het Z. van Algiers neemt men 200 KG. als
maximum aan en wordt de kameel bij voorkeur niet zwaarder belast
dan met 150 a 160 KG. In het zuiden van Afghanistan belastten
de Engelschen den kameel met 180 KG., doch zij konden nog tot
350 KG. dragen.
De olifant.
Dit dier werd vroeger veelvuldig gebruikt in Azië, Afrika en in
eenige streken van Zuid-Europa, terwijl het thans nog slechts in
Hindostan en omliggende landen gebruikt wordt. Het heeft een
