STAALHARD BRONS ALS GESCHUTMETAAL
YOOR DE MORTIEREN YAN 7.5 cM.
Toen de noodzakelijkheid gevoeld werd om onze veldbatterijen, op
dat oogenblik bewapend met het getrokken bronzen voorlaadkanon van
8cM. Yeld, van een achterlaadvuurmond te voorzien en men door de
ondervinding, door de Europeesche artilleriën opgedaan, de overtui
ging had gekregen dat het gewone brons als gesehutmetaal ten eenen
male ongeschikt was, om te voldoen aan de hooge eischen, die reeds
spoedig na de invoering der achterlaadkanonnen aan dat geschut ge
steld werden, viel voor grondstof voor het in te voeren Indische veld
kanon te kiezen tusschen staal en staalhard brons.
Zooals bekend is, is de keuze gevallen op het staal. De overwe
gingen, die daartoe geleid hebben, kan men vinden in het „Beknopt
„overzicht van Proeven en oefeningen, welke in de jaren 1876-78 heb-
„ben plaats gehad bij het wapen der artillerie van het Nederlandsch-
„Oost-Indisch leger", blz 70. In hoofdzaak komen zij hierop neder,
dat men er aan twijfelde, of de fabrikage van het staalbronzen ge
schut in Nederland practisch reeds genoegzaam bekend was. YYas dit
nog niet het geval, dan zou aan de vervaardiging dier vuurmonden
te veel tijd moeten worden besteed, men zou er een reeks proefne
mingen aan vooraf moeten laten gaan, hetgeen leiden zou tot een
langdurig uitstel alvorens de Indische artillerie met het nieuwe geschut
bewapend was, iets, dat niet gedoogd kon worden, daar de invoering
van een beteren veldvuurmond dringend noodzakelijk was.
Dat deze twijfel gewettigd was op dat oogenblik, bleek een jaar
later zeer duidelijk, toen de Nederlandsche veldartillerie opnieuw
bewapend moest worden en men daarvoor een stalen vuurmond van
8.5 cM. door Krupp geleverd bestemde, nadat men alvorens drie hard
bronzen veldkanonnen van datzelfde kaliber en vervaardigd bij 's
