WAT KAN EK GEDAAN WOKDEN, OM VAN DE SCHIETOE
FENINGEN DEK INFAN TE K IE BETERE
KESULTATEN TE VERKRIJGEN.
Tot de beantwoording van deze vraag, zeker een der gewichtigste
voor de infanterie, hoop ik dat het volgende iets moge bijdragen.
Terecht wijst het voorschrift betreffende de schietoefeningen van
dat wapen er bij herhaliug op, hoe noodig het is om lust en ijver
in het schieten op te wekken, omdat, waar die niet bestaan, het
vormen van een goed schutter haast onmogelijk is.
Een groot bezwaar om dien lust en ijver gaande te houden, is m. i.
dat de schietoefeningen over het algemeen te lang duren.
Eene compagnie van een veldbataljou is sterk 150, 140 of 133
man, naarmate zij bestaat uit Europeanen, Amboineezen of Inlanders.
Aannemende dat er op de dagen, dat zij uitrukt voor het schijf
schieten, 25°/o afgaat voor hen, die in garnizoensdienst, ziek of
scherpschutter zijn, dan blijven er nog 113, 105 of 100 schutters over.
Yoor iedere compagnie zullen in den regel niet meer dan twee
schietbanen beschikbaar zijn, zoodat op iedere baan 50 tot 56 schutters
geoefend moeten worden.
Wil die oefening vruchten dragen, dan kunnen er op één baan per
uur hoogstens 20 man schieten, wanneer men niet te dikwijls de
schijven moet verwisselen of op andere afstanden overgaan.
De oefening op het terrein, waaronder alleen begrepen wordt het
schieten en niet de marsch van en naar het kwartier, de inspectie
over de geweren, enz., duurt voor eene compagnie van een véld-
bataljon dus minstens 21/, of 3 uur.
De manschappen, die het laatst schieten, moeten 21/.1 of 3 uur
wachten, en dit bijna altijd staande in de zon. Wel is het rusten in
de schaduw veroorloofd, maar op de meeste schietbanen in lndië is
