ERVARINGEN VAN EEN POSTCOMMANDANT
OMTRENT BERI-BERL
Het zal wel niet noodig zijn nogmaals er over uit te wijden, hoe
de beri-beri in den laatsten tijd zulk een geduchte vijand van ons
leger is geworden, dat zij elkeen, die tot het leger behoort of voor
de belangen daarvan hart heeft, met schrik vervult, zoodat alles wat
over die ziekte openbaar wordt gemaakt met graagte wordt ter hand
genomen, omdat het wellicht kan leiden tot het ontstaan van een weinig
nieuw licht over haar nog altijd raadselachtig optreden.
In weinige, wellicht in geene enkele andere betrekking, is een
officier zoo goed in de gelegenheid, om verschillende zaken van
practischen aard nauwkeurig te kunnen nagaan, dan in de functie
van commandant van een kleinen post, waar hij persoonlijk tot in
de geringste bijzonderheden dagelijks met alles bekend raakt, en,
zoo het hem niet aan ambitie ontbreekt, veel kan opmerken, dat
aan anderen, bij een grooten troep dienende, licht ontgaat.
Schrijver dezes heeft een detachement onder zijne bevelen, waarbij
na een jarenlang zeer bevredigenden gezondheidstoestand, plotseling
de beri-beri uitbrak; eerst een aantal manschappen aantastte, die
kort geleden op den post geplaatst waren, daarna ook de andere man
schappen, die steeds gezond geweest waren en waaronder een groot
gedeelte jonge en sterke soldaten, en vervolgens zoodanig woedde,
dat binnen zes maanden tijds, op enkele manschappen na, het ge-
heele detachement tweemaal verwisseld is moeten worden. Het
is dus begrijpelijk dat, behalve de gewone belangstelling in de zaak,
wij ons meer bepaaldelijk daarmede inlieten en met de meeste at
tentie alle bijzonderheden nagingen, in de hoop wellicht het een of
ander op te merken, dat bijzonderen invloed op den voortgang en
de uitbreiding der ziekte kan hebben, om naar aanleiding daarvan
preventieve maatregelen te kunnen nemen.
