ONZE MILITAIRE MUZIEKKORPSEN.
Wanneer men de militaire muziekkorpsen in Nederlandsch-Indië
vergelijkt met die in Europa, of slechts met die in Nederland, dan
komt men tot het besluit, dat over het algemeen die korpsen in Indië
den toets eener, zelfs welwillende beoordeeling niet kunnen doorstaan.
We laten de muziek van de Grenadiers en Jagers alsmede de Stafmu-
ziek te Batavia buiten beschouwing, doch hebben het oog op de mu
ziekkorpsen, welke bestaan bij de bataljons infanterie, het regiment
cavalerie en bij de artillerie, vergeleken met die bjj het Nederlandsche
leger.
O ver het algemeen zijn de muziekkorpsen in Nederland zeer goed
en gaat ieder met genoegen naar buitentuinen, sociëteiten, concerten,
enz., om die muziek te hooren Hier in Indië hoort men ze daar
entegen meestal liever niet dan wel. Hoe dikwijls hoort men niet
zeggen: „hielden ze maar op met dat getoeter"„hoort die muziek
„weer eens een lawaai maken"; „men hoort niets dan de groote
trom"; en meer van die uitdrukkingen, die noch voor den officier
er mede belast, noch voor kapelmeester en muzikanten vleiend zijn.
Niet alleen hoort men menschen, die verstand van muziek hebben, zich
in dezen zin uitlaten, wat trouwens heel natuurlijk is, doch ook zij,
die niet tot de muzikaleu behooren, geven hun hart op die wijze
lucht. Al is het wel eens wat overdreven van de eersten en aan
matigend van de laatsten, zeker is het, dat over het algemeen de
muziekkorpsen in Indië slechter zijn dan in Nederland.
Men krijgt bier vooreerst in Indië niet zooveel en niet zulke goede
muzikanten als in Europaal wat uit Europa komt, wordt aan een
examen onderworpen bij de stafmuziek, en wat voldoet daarbij ge
plaatst, zoodat men bij de korpsen weinig anders dan middelmatige
muzikanten heeft. Niet dat al het overschietende of betgeen van
