378
gemakkelijker worden gedragen dan een zelfde voorwerp dat steeds
heen en weer slingert en, vooral bij onrustige paarden of snelle gangen,
meermalen dwars over het paard heen komt te liggen?
Bovendien wordt het doode gewicht aanzienlijk verminderd door
de karabijn aan den man te bevestigen.
2°. Men zou den man toch een koppel moeten geven voor de
diensten te voet. Dit bezwaar heeft met de onderwerpelijke zaak
zoo weinig uit te staan, dat ik het stilzwijgend voorbijga. Het is
bovendien de vraag, of de koppel geen nuttige diensten zou kunnen
bewijzen bij de bevestiging van de karabijn op den rug, van een
patroonzak of brieventasch.
3°. Als de cavalerist te velde, op welke wijze ook, van zijn paard
afraakt, heeft hij steeds zijn blank wapen bij zich tot lijfsverdediging.
Oogenschijulijk lijkt dit bezwaar juist. Maar wanneer komt de
cavalerist te velde van zijn paard?
Gewoonlijk niet wanneer hij in kalme gangen patrouille rijdt of
ordonnansen-dienst verricht, maar wel wanneer het eskadron tot den
aanval overgaat of in het handgemeen en dus met getrokken sabel
gereden wordt. Dan heefc hij dus zijn sabel bij zich, en heeft, wanneer
de sabel aan den zadel zit; nog het voordeel dat hij de scheede kwijt
is, die hem maar zou hinderen in de beweging.
Het is echter nog de vraag aan welk wapen de cavalerist in zoo'n
geval meer heeft.
Om het lastige slingeren te voet tegen te gaan, wil de heer R. de
stooten zoo kort mogelijk maken en deze onder het loopen naar
voren schuiven. Zou dat helpen en zou het mogelijk zijn? Neen!
Immers thans doet de afgestegen ruiter zijn sabel eerst in den haak,
en deze hangt dan reeds zoo hoog dat er niet mee gereden kan
worden, daar anders de knop steeds tegen den linkerelleboog zou
stooten. Thans zijn de stooten zoo lang dat, te paard, tusschen den
elleboog en de sabel een vuist gestoken kan wordeneen afstand,
die noodig geoordeeld wordt om beleediging van den elleboog te
voorkomen. Korter kunnen de stooten dus niet; hoogstens zou de
haak iets hooger geplaatst kunnen worden, maar het slingeren
zou daardoor niet weggenomen worden, wijl de sabel maar één
steunpunt heeft.
