alle zieken en gewonden zeer spoedig naar het hospitaal te Rangoon
te brengen.
Minder goed voldeed het vervoer met stoomaloepen en Inlandsehe
vaartuigen, waarvan bij voldoend hoogen waterstand onder anderen
op de Sittang, tusschen Tsinthawa en Toungoo, gebruik gemaakt
werd. Toch was'dit veel beter dan het vervoer per ossenkar, waartoe
men tijdens mijn verblijf iu Opper-Burma, door den geringen water
stand in de Sittang, steeds genoodzaakt was tusschen Pyinmana en
Toungoo. Deze wijze van vervoer vond verder over geheel Opper-
Burma plaats van de veldhospitalen naar de plaatsen van inscheping.
De karren waren voor zieken zeer ongemakkelijk, stootten geweldig
op de slechte wegen en legden in gunstige omstandigheden niet meer
dan 12 Engelsche mijlen per dag af. Meermalen hoorde ik over
dit vervoer door zieken en gewonden dan ook klachten uiten; de
toestand der landwegen zoude echter het gebruik van ziekenwagens
niet hebben toegelaten.
Transport van vivres en bagage.
De maximum-vrachten voor de verschillende middelen van ver
voer waren
Ossenkarren600 ff; 270 kilogram),
Olifanten1200 ff' (540 id. op goede wegen,
Muildieren160 ff (72.5 id. barnachement
Ponies120 ff (54.5 id. niet medegerekend,
Koelies40 ff 18 id.
Voor het vervoer op ossenkarren was geene bijzondere verpakking
uoodig en ook op olifanten konden lasten van bijna eiken vorm ge
laden worden.
De lasten van muildieren en ponies moesten in twee gelijke deelen
gesplitst wordenhiertoe werden in de magazijnen van de Intendance
te Pyinmana de vivres, welke door de aannemers plaatselijk geleverd
en door het transportpark vervoerd moesten worden, hetzij naar ver
der gelegen posten, hetzij op marsch met colonnes, verpakt in zakken
en kisten, respectievelijk van 80 ff (voor muildieren) en 60 ff (voor
ponies)verder werden van elke soort van levensmiddelen kleine
