Pisangplaats daar eeuige praptische officieren van gezondheid, maar
vooral zorg voor wat men noemt, in de practijk ervaren, handige
personen, die wat clurvgn.
Nu zou ik alle beri-beri lijders evacueeren naar P. Pisang. Zij,
die daar kunnen genezen na een langer of korter Verblijf, gaan naar
Atjeh terug; de meer ernstige, ik zou haast zeggen, de werkelijke
beri-beri lijders, gaan naar de Bovenlanden.
Om deze reden ook zou ik de reserve, voor Atjeh bestemd, liever
op eene andere plaats meer noordelijk willen hebben, b. v. Padang
Sidempoean
Ik geef' mijn advies gaarne voor beter, maar ik stel er mij iets
goeds van voor. Ook localiseert men de ziekte, dunkt mij. En door
de reserve te P. Sidempoean te plaatsen, komt deze ook niet in aan
raking met de lijders; altijd aannemende, dat beri-beri besmet
telijk is.
Ten slotte nog een enkel woord.
Ik zou ieder militair beneden den rang van officier ook een voor
schot willen geven vóór den aanvang van de reis. Hij heeft toch
ook kleine geriefelijkheden aan boord noodig; o a. zeep, tabak
sigaren. Daarom zou ik den commandanten van transportschepen een
voorschot ter nadere verrekening geven.
Nog zou ik willen bepalen, dat bij transporten, boven de 25 man,
steeds een officier moest ingedeeld zijn. Is er onder de medereizigers
geen, dan kon er een worden aangewezen.
Nog beter zou het zijn vaste transportschepen met een commandant
aan te wijzen, die, evenals de gezagvoerder, steeds aan boord bleef
en op elke plaats de troepen afgaf en in ontvangst nam; maar dan
ook met hen afrekende.
Eindelijk zou ik nog de bepaling nuttig achten dat troepen niet
langer dan 1maand achtereen aan boord bleven, tenzij in spoed
vereischende gevallen. En dat aan boord van transportschepen be-
hooilijk gezorgd werd voor reiniging van het lichaam; daaraan mag
wel eens gedacht worden, want zelfs voor passagiers lc klasse is de
gelegenheid daartoe soms al zeer gebrekkig.
Het bovenstaande is het resultaat van rijpe overweging en jaren
lange practijk.
