529
Bij vredesmanoeuvres zullen laatstgenoemde gevechtsvooronder
stellingen dan ook uit den aard der zaak als min waarschijnlijk verboden
zijn en slechts bij wijze van uitzondering als voorbeeld voor aan
schouwelijk onderrichtworden uitgevoerd.
De ondervinding van alle tijden leert dal elke geslagen troep de
grootste verliezen lijdt gedurende de vervolging; die verliezen zijn
altijd grooter dan in het gevecht en worden onber^keubaar groot
wanneer het den vervolger gelukt de achterwaartsche verbinding der
terugwijkende partij af te snijden.
Bij den regel „sterkte tegen zwakte" komt dus na het gevecht
nog „streven naar afsnijden der verbinding des vijands."
Met deze twee regels voor oogen en met het axioma voor den geest
dat de tactiek de voortdurende toepassing is van het gezond verstand
op terrein- en gevechtsverhoudingen, moet men zich zeiven steeds
rekenschap kunnen geven waarheen de aanval moet worden geleiden
waar de voorzichtige verdediging zich het meest moet beveiligen.
Deze eenvoudige gedragslijn vooropgesteld zijnde, zullen wij de
fouten, die bij de uitvoering daarvan bij manoeuvres voorkomen, be
spreken. Wij verdeelen die fouten in drie soorten, nl.
1°. elementaire fouten,
2°. moreele fouten,
3°. zuiver tactische fouten.
Elementaire fouten.
Onder deze algemeene benaming rekenen wij al die nalatigheden,
waardoor de met zooveel moeite op het exercitieterrein verkregen
schoolvorming wordt benadeeld, omdat zij den soldaat op het denk
beeld brengen, dat een gedeelte van hetgeen hij geleerd heeft, alleen
op het exercitieveld tehuis behoort, maar in de practijk bestemd is
om ter zijde gesteld te worden.
Het toelaten van zulke slordigheid in de uitvoering leidt al zeer
spoedig tot het uit eigen beweging nalaten daarvan door den soldaat
en is de eerste schrede tot ongehoorzaamheid, waardoor het verband
van den troep verloren gaat, op dezelfde wijze als de verborgen
roest het werk van een horloge verteert.
